Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Brzuzy Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) sędzia WSA Katarzyna Górska Protokolant referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2022r. sprawy ze skargi L. L. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 rok oddala skargę.
Decyzją z [...] Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego (dalej jako organ, Naczelnik) określił L. L. (dalej jako strona, podatnik, skarżący) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w kwocie 159.527 zł wydanej w wyniku przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej dotyczącej przestrzegania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 rok, przekształconej następnie w postępowanie podatkowe.
Z materiału dowodowego, zgromadzonego przez organ wynika, że strona prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą L. L. [...], w zakresie produkcji mebli. Z dokumentacji finansowo- księgowej podatnika za 2015 rok wynika, że w tym okresie przedmiotem jego działalności gospodarczej była przede wszystkim produkcja i sprzedaż hurtowa mebli sosnowych, których odbiorcami były w zdecydowanej większości podmioty zagraniczne z siedzibą na terenie Unii Europejskiej. Jak ustalił organ I instancji strona zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, wykazanych w PIT-36L za 2015 rok, wydatki na zakup tarcicy sosnowej, wynikające z faktur wystawionych przez Przedsiębiorstwo A P. J. (dalej jako Przedsiębiorstwo), które to faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
W związku z powyższym, Naczelnik uznał, że strona zawyżyła koszty uzyskania przychodów za 2015 rok na łączną kwotę 763.215,00 zł (łączna wartość netto z faktur VAT wystawionych przez Przedsiębiorstwo. Z uwagi na ww. nieprawidłowości, organ, na podstawie art. 193 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze z, dalej jako O.p.), uznał prowadzone przez stronę księgi za nierzetelne w zakresie kosztów uzyskania przychodów, w części dotyczącej faktur VAT związanych z zakupem tarcicy, wystawionych przez Przedsiębiorstwo, stosownie do art. 193 § 4 O. p., organ stwierdził, że przedmiotowe księgi nie stanowią dowodu tego, co wynika z zawartych w nich zapisów w ww. zakresie. Na podstawie art. 23 § 2 O.p., organ odstąpił jednak od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, ponieważ zebrany w trakcie kontroli celno-skarbowej materiał dowodowy pozwalał na określenie podstawy opodatkowania. W konsekwencji, organ, uwzględniając dokonane ustalenia faktyczne i prawne, określił stronie zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 rok w kwocie 159.527,00 zł, czyli o kwotę 145.011,00 zł wyższą od kwoty 14.516,00 zł, wykazanej przez stronę w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2015 (PIT-36L).
Po rozpatrzeniu wniesionego przez stronę odwołania Naczelnik decyzją z [...] utrzymał w mocy powyższą decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu przytoczono treść art. 22 ust. 1, art. 24a ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej jako updof) i art. 22 ust. 1 i art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.) wskazując, że zebrany materiał dowodowy daje podstawę do zakwestionowania wykazanych przez stronę w prowadzonych księgach rachunkowych i w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym PIT-36L za 2015 rok (po stronie kosztów uzyskania przychodów) faktur zakupu od Przedsiębiorstwa.