skarg I. i K. Z. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001r. i 2002r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie sędzia WSA Zofia Skrzynecka sędzia WSA Ryszard Maliszewski (spr) Protokolant Paweł Guziur po rozpoznaniu w Olsztynie, na rozprawie w dniu 14 września 2006r. sprawy ze skarg I. i K. Z. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" r., nr "[...]" i "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001r. i 2002r. I. uchyla zaskarżone decyzje, II. określa, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących 292 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

I SA/OI 331/06

Uzasadnienie

Zaskarżonymi decyzjami z dnia "[...]" r. , Nr "[...]" i Nr "[...]", Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania I. i K. Z. od dwóch decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" r., znak: "[...]" i "[...]" w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 rok w kwocie 4.798,44 zł oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok w kwocie 1.784,60 zł i określenia należnego podatku dochodowego w kwocie 4.335,90 zł, utrzymał w mocy zaskarżone decyzje organu I instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonych decyzji Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił I. i K. Z. stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001r. 2002 r., z przyczyn podanych w uzasadnieniu decyzji.

W złożonym odwołaniu podatnicy wnieśli o uchylenie i zmianę decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego, gdyż zarzucili jej błędną interpretację art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Naczelnik Urzędu Skarbowego uzasadniając swoje stanowisko w tych sprawach powołując się na treść art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym, od osób fizycznych stwierdził, że zastosowanie określonego w tym przepisie zwolnienia uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch przesłanek, tj. wypłacone należności pieniężne musiały być bezpośrednio związane z użyciem wymienionych w tych przepisach osób poza granicami państwa oraz należności te musiały wynikać z celów określonych w zwolnieniach. Podatnicy wskazali na § 2 pkt 3 rozporządzenia, który stanowi, iż "żołnierz o którym mowa w § 1 ust. l pkt 2-7 przez cały czas pełnienia służby poza granicami państwa zachowuje prawo do uposażenia i innych należności pieniężnych, przysługujących mu z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej na ostatnio zajmowanym w kraju stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym czasie zmian mających wpływ na prawo lub wysokość tych świadczeń, chyba że dalsze przepisy stanowią inaczej". Podnieśli, iż ustawodawca świadomie rozdzielił uposażenie otrzymywane za pełnienie służby poza granicami kraju na część krajową i zagraniczną, czyniąc to ze względów czysto praktycznych. Dla strony zastanawiające było dlaczego w decyzji kwestionuje się fakt. iż owe uposażenie wynikało z "wykonywania czynności bezpośrednio związanych z użyciem wymienionych w tych przepisach osób poza granicami kraju". Z pewnością odwołujący nie otrzymywał wynagrodzenia za wykonywanie obowiązków służbowych na ostatnio zajmowanym stanowisku, bo w tym czasie pełnił służbę w PKW "[...]", zaś jego obowiązki w kraj wykonywał czasowo ktoś inny. Na poparcie stanowiska skarżący przywołali wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2002 r., sygn. akt III SA 206/02, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2004 r., sygn. akt III SA/Wa 425/04 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 lutego 2004 r.. sygn. akt I SA/Ka 96/03. Nadmienili, iż inne urzędy skarbowe, m.in. w "[...]" interpretowały przepis w duchu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego i dokonywały zwrotu nienależnie pobranego podatku dochodowego. W przynajmniej trzech przypadkach, pozytywne decyzje o stwierdzeniu nadpłaty dotyczyły osób, które pełniły służbę z odwołującym.

Strona 1/4