Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy asesor WSA Anna Janowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. F. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 25 kwietnia 2022 r. nr 2801-IEW.4253.4.2022.7 w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji 1) uchyla zaskarżone postanowienie; 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie na rzecz skarżącego E. F. kwotę 597 zł (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/11

E. F. (dalej jako: "strona", "skarżący", "podatnik") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z 25 kwietnia 2022 r.

w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej.

Z przedstawionych Sądowi wraz ze skargą akt administracyjnych sprawy wynika, że decyzją z 20 stycznia 2022 r., sprostowaną postanowieniem z 21 stycznia 2022 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Giżycku określił stronie zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty-czerwiec 2016 r. oraz kwoty podatku do zapłaty na podstawie art 108 ustawy o podatku od towarów i usług za kwiecień-czerwiec 2016 r. Od powyższej decyzji skarżący złożył odwołanie.

Postanowieniem z 24 stycznia 2022 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Giżycku nadał rygor natychmiastowej wykonalności wskazanej wyżej decyzji.

W ocenie organu, w sprawie zachodziła przesłanka określona w art. 239b § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U.

z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), dalej: "O.p.", w myśl której, decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, jest krótszy niż 3 miesiące. Ponadto, zdaniem organu, okoliczności sprawy uprawdopodobniały obawę niewykonania zobowiązania podatkowego, o której mowa w art. 239b § 2 O.p.

W zażaleniu na to postanowienie strona, reprezentowana przez doradcę podatkowego, wniosła o jego uchylenie, zarzucając rażące naruszenie:

1) art. 70 § 1 w zw. z art. 2a i art. 121 O.p. poprzez nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji, która wydana została po upływie terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych;

2) art. 239b § 1 pkt 4 O.p. poprzez brak wystąpienia przesłanki nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, gdyż w stosunku do zobowiązań podatkowych wystąpiły okoliczności skutkujące przesunięciem terminu przedawnienia;

3) art. 121, art. 187 § 1, art. 191 w zw. z art. 239b § 2 Op. poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych co do okoliczności wskazanych jako uprawdopodobniające niewykonanie zobowiązania podatkowego, skutkujących niezasadnym uznaniem, że zobowiązanie nie zostanie wykonane, podczas gdy to przewlekłe działanie organu w toku postępowania podatkowego trwającego

44 miesiące, doprowadziło do wydania decyzji dopiero w dniu 20 stycznia 2022 r.

W uzasadnieniu powyższych zarzutów podatnik nie zgodził się z oceną organu, że zobowiązania podatkowe nie uległy przedawnieniu w związku z przepisem art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.). Jego zdaniem, przepis ten nie dotyczy zawieszenia biegu terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 70 O.p., co potwierdza pismo Ministra Finansów z 1 maja 2020 r, znak: SP-5.055.2.2020, a także odpowiedź Ministra Finansów z 16 sierpnia 2021 r. na interpelację poselską nr 25697. Celem wprowadzenia art. 15zzr ust. 1 pkt 2 i 5 ustawy o COVID-19 było objęcie ochroną prawną uczestników obrotu prawnego z powodu okoliczności utrudniających realizację wymaganych czynności w ustawowych terminach, a nie objęcie ochroną organów podatkowych (I. Krzemińska, W. Majkowski, Ad vocem - Przedawnienie zobowiązania podatkowego w czasie COVID-19, Przegląd Podatkowy nr 11/2020). Zdaniem strony, skoro przepis budzi wiele wątpliwości, czy dotyczy on terminów określonych w przepisach prawa podatkowego, jest podręcznikowym przykładem sytuacji, w której istnieje nakaz rozstrzygnięcia wątpliwości interpretacyjnych na korzyść podatnika w myśl art. 2a O.p.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej