Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Olsztynie w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty oraz określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2017 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Górska asesor WSA Anna Janowska Protokolant referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2022r. sprawy ze skargi C. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 9 marca 2022r., nr SKO.53.925.2021 w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty oraz określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2017 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie na rzecz C. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. 4017 (cztery tysiące siedemnaście ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/17

C. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej jako wnioskodawca, podatnik, strona, Spółka, skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej WSA) w Olsztynie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie (dalej SKO, Kolegium) z 9 marca 2022 r. nr SKO.53.925.2021 w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2017 r..

Jak wynika z przedstawionych akt sprawy Spółka złożyła 6.02.2017 r. deklarację na podatek od nieruchomości na 2017 r. (karty nr 2-12 akt podatkowych). Wykazała w niej do opodatkowania podatkiem od nieruchomości następujące pozycje: grunty na kwotę podatku 4.419,20 zł, powierzchnia użytkowa budynków lub ich części" (D.2) "związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej" (D.2.2): 94 mkw., w stawce 21,80 zł, kwota podatku 2.049,20 zł, a także budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (D.3) o wartości 2.573.534 zł, w stawce 2%, kwota podatku 51.470,68 zł. Zadeklarowano łącznie 57.939 zł podatku.

Opodatkowano m.in. następujące obiekty stanowiące własność Spółki, położone w [...] przy ul. [...], których kwalifikacja w niniejszej sprawie stała się przedmiotem sporu:

1) mobilne kontenery socjalne, w ich skład wchodzą kontenery biurowe wykonane z płyt warstwowych na konstrukcji stalowej, wyposażone w instalacje elektryczne oraz kontenery sanitarne wykonane jak kontenery biurowe, które dodatkowo zostały podłączone do instalacji wodociągowo-kanalizacyjnej. Są to konstrukcje mobilne - obiekty o nr inwentarzowych [...],[...],[...],[...],[...] i [...] - wydruku z ewidencji składników majątku trwałego (k. 69 akt podatkowych);

2) "Węzeł betoniarski [...]" (dalej: węzeł betoniarski) będący kompleksem następujących obiektów budowlanych: budynek węzła (wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, który posiada fundamenty i dach oraz jest trwale związany z gruntem), instalacje i urządzenia techniczne zlokalizowane wewnątrz budynku węzła i stanowiące jego wyposażenie oraz silosy (zbiorniki) - nr inwentarzowy [.1.] (k. 67);

3) "Recykling [...]" (dalej recykler) składający się z części budowlanych i fundamentów. Zadaniem recyklera jest oczyszczanie wody zużywanej do mycia mieszalnika węzła betoniarskiego i samochodów odwożących beton, co stwierdziły organy obu instancji na podstawie decyzji środowiskowej nr 27/2008 z 15 lipca 2007 r. stanowiącej integralny element dokumentacji projektowej, nakładającej na Spółkę (jako użytkownika instalacji węzła) obowiązek zainstalowania urządzenia o nazwie recykler - nr inwentarzowy [.2.] (k. 67),

4) waga samochodowa - nr inwentarzowy [...] (k. 24).

W konsekwencji, wg Spółki, zawyżyła podstawę opodatkowania budowli za okres styczeń - lipiec 2017 r. o wartość 87.094 zł. Organ podatkowy nie zgodził się z takim stanowiskiem Spółki. Jego zdaniem cała waga samochodowa stanowi budowlę.

Strona 1/17