Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.) Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędzia WSA Wojciech Czajkowski Protokolant referent stażysta Ryszarda Judziak -Brzozowa po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2011 r. w Olsztynie na rozprawie sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana w całości; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę 495 zł (czterysta dziewięćdziesiąt pięć) tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego oraz kwotę 2417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście) tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia doradcy podatkowego oraz opłaty skarbowej.
Spółka A w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia "[...]", określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2009 r. w kwocie 19.152 zł.
Z przedstawionych Sądowi wraz ze skargą akt administracyjnych sprawy wynikało, że Spółka A w złożonej pierwotnie deklaracji na podatek od nieruchomości za 2009 r. wykazała wartość budowli podlegających opodatkowaniu w wysokości 1.583.643 zł. Następnie w dniu 16 lutego 2009 r. pełnomocnik Spółki ustanowiony do podpisywania deklaracji podatkowych w zakresie podatku od nieruchomości - J.C. złożył korektę w/w deklaracji związaną ze sprzedażą w dniu 31 stycznia 2009 r. budowli o wartości 1.583.643 zł na rzecz Spółki B z siedzibą w W. W toku czynności sprawdzających organ I instancji ustalił, że podatnik zaniżył podstawę opodatkowania budowli o wartość linii kablowych ułożonych w kanalizacji kablowej. Pismem z dnia 3 listopada 2009 r. strona, reprezentowana przez doradcę podatkowego A. C. (k. 13 akt adm.) wyjaśniła bowiem, że pozostaje nadal właścicielem linii kablowych ułożonych w kanalizacji, lecz, w jej ocenie, nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. W związku z powyższym postanowieniem z dnia "[...]" organ wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2009. Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi A. C. (k. 29 - 30 akt adm.). W toku postępowania organ wezwał stronę do przedstawienia wartości podstawy opodatkowania, tj. wartości budowli określonej na dzień 1 stycznia 2009 r. stanowiącej podstawę obliczania amortyzacji. Jednakże strona odmówiła złożenia żądanych informacji. Uznając za błędne stanowisko strony, że telekomunikacyjne linie kablowe umieszczone w kanalizacji kablowej nie odpowiadają definicji budowli, a zatem nie stanowią przedmiotu opodatkowania, decyzją z dnia "[...]" organ I instancji określił wartość budowli na podstawie deklaracji składanych przez podatnika w 2007 i 2008 r., natomiast wartość budowli sprzedanych w dniu 31 stycznia 2009 r. Spółce B - na podstawie korekty deklaracji z dnia 10 lutego 2009 r. Decyzja ta została doręczona doradcy podatkowemu A. C., który pismem z dnia 4 października 2010 r. wniósł odwołanie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia "[...]" utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było rozstrzygnięcie, czy telekomunikacyjne linie kablowe ułożone w kanalizacji kablowej stanowią budowlę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zdaniem organu odwoławczego brak było podstaw do wyłączenia z opodatkowania podatkiem od nieruchomości linii kablowych, położonych w kanalizacjach kablowych, bowiem stanowią one budowle w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu budowlę stanowią obiekty budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędące budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Organ odwoławczy przywołał również treść art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm.), który stanowi, że budowla to obiekt budowlany stanowiący całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Ponadto organ wskazał na art. 3 pkt 3 tej ustawy, który zawiera przykładowy wykaz obiektów budowlanych zaliczanych do budowli, m.in.: urządzenia techniczne. Jak wskazał organ, z definicji "urządzenia technicznego" zawartej w Prawie budowlanym wynika, że urządzenie techniczne ma pełnić rolę służebną wobec obiektu budowlanego, zapewniając możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.