Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie sędzia WSA Wojciech Czajkowski sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) Protokolant stażysta Agnieszka Kunkel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2017 r. sprawy ze skargi Spółki A w przedmiocie wymierzenia Dyrektorowi Izby Celnej (obecnie Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej) grzywny za niewykonanie wyroku Sądu w sprawie o sygn. akt I SAB/Ol 16/16 oddala skargę
Spółka A (powoływana dalej również jako "strona", "skarżąca", "Spółka") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Izby Celnej za niewykonanie wyroku Sądu z dnia 9 grudnia 2016r., sygn. akt I SAB/Ol 16/16.
Z przedstawionych Sądowi wraz ze skargą akt administracyjnych sprawy wynikało, że w dniu 17 czerwca 2008 r. Spółka B, której skarżąca Spółka jest następcą prawnym, wniosła o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku akcyzowym od energii elektrycznej za miesiące od stycznia 2006 r. do marca 2008 r. w łącznej wysokości 5.739.312 zł. W uzasadnieniu wniosku wskazano na niezgodność art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) z przepisami prawa wspólnotowego, tj. art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady Unii Europejskiej 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L Nr 283 s.51), zwanej dalej: "dyrektywą energetyczną". W następstwie tego wniosku Naczelnik Urzędu Celnego przeprowadził kontrolę i postępowanie podatkowe w zakresie prawidłowości deklarowania podstaw opodatkowania i zapłaty podatku akcyzowego za okres od 1 stycznia 2006 r. do 29 lutego 2008 r., po czym decyzją z dnia "[...]" określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od energii elektrycznej za ww. okresy, zaś decyzją z dnia "[...]" umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za te okresy. Obie te decyzje utrzymał w mocy Dyrektor Izby Celnej rozstrzygnięciami odpowiednio z "[...]".
W wyniku zainicjowanej przez Spółkę kontroli sądowej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 7 października 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 468/09, oddalił skargę na ww. decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" w przedmiocie określenia zobowiązań podatkowych w podatku akcyzowym. Wyrokiem z dnia 22 września 2010 r., sygn. akt I GSK 61/10, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Sądu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W ocenie NSA, Sąd I instancji dokonał błędnej wykładni prawa polegającej na przyjęciu, że art. 21 ust. 5 dyrektywy energetycznej nie może stanowić podstawy do wyłączenia od 1 stycznia 2006 r. z opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej przez producentów dla podmiotów nie będących jej końcowymi nabywcami. Uwzględniając to, wyrokiem z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 821/10, WSA w Olsztynie uchylił decyzje organów podatkowych obu instancji.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z ww. orzeczeniami sądowymi Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia "[...]" stwierdził nadpłatę w podatku akcyzowym w łącznej wysokości 5.742.597 zł. Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej stwierdził nieważność ww. decyzji ostatecznej z dnia "[...]", wskazując, że w dniu 22 czerwca 2011 r. NSA podjął uchwałę o sygn. akt I GPS 1/11, zgodnie z którą że nie jest nadpłatą kwota podatku akcyzowego uiszczona z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, której ciężar poniósł odbiorca (konsument), a nie producent, dystrybutor czy dostawca. Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy własną decyzję z dnia "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej. Wyrokiem z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 54/12, WSA w Olsztynie uchylił ww. decyzje w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, przyznając rację skarżącej Spółce, iż w sprawie nie wystąpiła przesłanka rażącego naruszenia prawa. Sąd wskazał, że ostateczna decyzja Naczelnika Urzędu Celnego zapadła przed podjęciem uchwały przez NSA. Dokonana przez Dyrektora Izby Celnej ocena ostatecznej decyzji pod kątem jej wydania z rażącym naruszeniem prawa powinna zatem uwzględniać stan na dzień wydania tej decyzji; na taką ocenę nie może mieć wpływu ani późniejsza zmiana prawa, ani tym bardziej zmiana interpretacji tego prawa. Do powyższego stanowiska Sądu pierwszej instancji przychylił się NSA, który wyrokiem z dnia 18 marca 2014 r., sygn. akt I GSK 870/12, oddalił skargę kasacyjną organu od wyroku z dnia 15 marca 2012 r.