Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod,, sędzia WSA Zofia Skrzynecka (sprawozdawca), Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2014r. sprawy ze skarg spółki A na postanowienia Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]", "[...]", "[...]", "[...]" i "[...]" w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargi
Zaskarżonymi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie pięcioma postanowieniami z dnia "[...]", Nr od "[...]" do "[...]", Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy postanowienia Naczelnika Urzędu Celnego z dnia "[...]", którymi nadano rygor natychmiastowej wykonalności decyzjom z dnia "[...]" w przedmiocie określenia Spółce A z siedzibą w E. zobowiązań podatkowych w podatku akcyzowym za lipiec - listopad 2008 r.
Z przedstawionych Sądowi wraz ze skargami na powyższe postanowienia akt administracyjnych sprawy wynikał następujący stan faktyczny.
Decyzjami z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego określił Spółce A (powoływanemu dalej zamiennie jako: "strona", "skarżąca", "Spółka") zobowiązania podatkowe w podatku akcyzowym za lipiec - listopad 2008 r. w następujących wysokościach:
- za lipiec 2008 r. - w wysokości 26.304 zł;
- za sierpień 2008 r. - w wysokości 27.733 zł;
- za wrzesień 2008 r. - w wysokości 34.069 zł;
- za październik 2008 r. - w wysokości 27.029 zł;
- za listopad 2008 r. - w wysokości 3.308 zł;
Powyższe decyzje zostały w dniu "[...]" doręczone ustanowionemu w toku postępowania podatkowego pełnomocnikowi Spółki doradcy podatkowemu K.W., który pismami z dnia 29 października 2013 r. wniósł odwołania od tych decyzji.
Postanowieniami z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego, działając na podstawie art. 239b § 1 pkt 4 oraz § 2 - § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), nadał ww. decyzjom nieostatecznym rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniach rozstrzygnięć wskazano m.in., że okres do upływu terminu przedawnienia określonych decyzjami zobowiązań podatkowych w podatku akcyzowym jest krótszy niż 3 miesiące, a ponadto obowiązek zapłaty łącznej kwoty 210.451 zł tytułem podatku akcyzowego za styczeń - listopad 2008 r., w kontekście trudnej sytuacji finansowa podatnika, uprawdopodabniał, że określone ww. decyzjami nieostatecznymi zobowiązania podatkowe nie zostaną wykonane.
Jak wynikało z akt administracyjnych sprawy, postanowienia organu podatkowego I instancji zostały skierowane zarówno bezpośrednio do strony, jak i jej pełnomocnika doradcy podatkowego K.W.
We wniesionych przez Spółkę na powyższe postanowienia zażaleniach zarzucono organowi I instancji naruszenie art. 120 i art. 121 § 1 w związku z art. 239b § 2 Ordynacji podatkowej poprzez brak uprawdopodobnienia, że zobowiązania podatkowe wynikające z decyzji nie zostaną wykonane. Nie kwestionując, że została spełniona przesłanka z art. 239b § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej, strona nie zgodziła się z oceną organu I instancji, że uprawdopodobnił on, iż zobowiązania podatkowe nie zostaną przez nią wykonane. Zaznaczyła, że jej sytuacja finansowa do lipca 2013 r. była rzeczywiście trudna, co związane było z obowiązkiem dokonania zapłaty zaległości w podatku akcyzowym za lata 2005 - 2007 wraz z odsetkami za zwłokę w łącznej wysokości ok. 2.000.000 zł. Jednakże Spółka posiada duży majątek trwały i obrotowy, który, nawet w przypadku jej ewentualnego bankructwa, pozwoli na zaspokojenie interesów Skarbu Państwa. Strona dodała, że aktualnie osiągnęła dodatni wynik finansowy w wysokości ponad 500.000 zł, który przewyższa wysokość określonych decyzjami zobowiązań podatkowych za styczeń - listopad 2008 r. Zarzuciła, że wbrew obowiązkowi, organ nie przeanalizował jej dokumentacji w postaci bilansu, nie zwrócił się do niej również o wyjawienie majątku. Ze złożonego przez nią w lipcu 2013 r. wniosku o umorzenie zaległości podatkowych nie wynikało natomiast, by zaprzestała ona płacenia długów lub nie miała majątku, który mogłaby przeznaczyć na zapłatę podatku. W tej sytuacji, w ocenie strony, jedynym celem wydania postanowień w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji było przerwanie lub zawieszenie biegu terminu przedawnienia, co świadczy o naruszeniu przez organ art. 120 i art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Na poparcie powyższego stanowiska Spółka odwołała się do wyroku NSA z dnia 6 sierpnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2449/11 i poprzedzającego go wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 456/11.