Sprawa ze skargi J. G. na informację Agencji Rozwoju Regionalnego S.A. w przedmiocie nieuwzględnienia protestu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski, Sędziowie sędzia WSA Wojciech Czajkowski, asesor WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca), Protokolant stażysta Karolina Arkita, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2018r. sprawy ze skargi J. G. na informację Agencji Rozwoju Regionalnego S.A. z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie nieuwzględnienia protestu oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6559
Inne orzeczenia z hasłem:
Środki unijne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rozwoju Regionalnego
Uzasadnienie strona 1/7

Skarżący - J. G., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" (dalej: skarżący" lub "strona") złożył w dniu "[...]" wniosek o dofinansowanie projektu pn. "[...]" w konkursie nr "[...]" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Oś priorytetowa 1 - Inteligentna gospodarka, Działanie 1.5 - Nowoczesne firmy, Poddziałanie 1.5.1 - Wdrożenie wyników prac B+R, organizowanym przez Agencję Rozwoju Regionalnego SA (dalej: "IP", "Instytucja pośrednicząca" lub "organ"). Wniosek dotyczył dofinansowania w kwocie 2 922 516 zł.

Z opisu projektu wynika, że skarżący planował uruchomienie linii produkcji ładowaczy czołowych o mocy powyżej 140 kW. Strona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkuje inne ładowacze czołowe, o udźwigu 200-1650 kg i wysokości 1,8-4m, "[...]". Ładowacze służą do szybkiego załadunku i rozładunku płodów rolnych i do innych prac przeładunkowych w gospodarstwie rolnym.

Wniosek przeszedł weryfikację wymogów formalnych. Nie przeszedł jednak oceny merytorycznej. Pismem z dnia "[...]" IP poinformowała wnioskodawcę o negatywnej ocenie wniosku, z uwagi na niespełnienie kryterium merytorycznego ogólnego (obligatoryjnego) nr 4: "Zgodność projektu z politykami horyzontalnymi UE - zrównoważony rozwój", ponieważ nie został przygotowany zgodnie z prawem dot. ochrony środowiska i nie spełnia wymogów Listy sprawdzającej w zakresie OOŚ (ocena oddziaływania na środowisko).

Od tej oceny strona złożyła protest z dnia "[...]", w którym zażądała przeprowadzenia ponownej oceny wniosku w zakresie kryterium nr 4.

Wskutek wniesienia protestu projekt został przekazany do ponownego rozpatrzenia przez inny skład komisji oceny projektów (KOP).

Protest został rozpatrzony negatywnie, o czym poinformowano stronę pismem z dnia "[...]".

Od tego rozstrzygnięcia strona złożyła skargę do WSA.

Zasadnicza kwestia sporna dotyczy tego, czy zamierzona przez skarżącego produkcja ładowaczy czołowych stanowi przedsięwzięcie mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, wymienione w §3 ust.1 pkt17 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (DzU 2016, poz.71, dalej: "rozporządzenie"). Bowiem w takiej sytuacji skarżący byłby zobowiązany do uzyskania i dołączenia do wniosku decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art.71 ust.2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tj. DzU 2017, poz.1405). IP uważa, że dokumenty te, wraz z dokumentami związanymi z procedurą pozyskania ww. decyzji, powinny zostać załączone do wniosku o dofinansowanie, zaś zdaniem strony nie było takiej konieczności.

W związku z powyższym strony przedstawiły następujące stanowiska w sprawie.

1. Instytucja pośrednicząca.

IP uznała, że projekt skarżącego należy zaliczyć do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, wymienionych w §3 ust.1 pkt17 ww. rozporządzenia. Za takie przedsięwzięcia ww. przepis uznaje m. in. instalacje do produkcji lub montowania pojazdów, sprzętu mechanicznego lub produkcji silników, przy czym za sprzęt mechaniczny uznaje się urządzenia inne niż pojazdy wyposażone w silnik. W ocenie IP ładowacze czołowe są sprzętem mechanicznym. Instytucja powołała się na opracowanie pt. "Przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko - przewodnik po rozporządzeniu RM", T. Wilżak, GDOŚ Warszawa 2011, w którym za sprzęt mechaniczny uznano urządzenia inne niż pojazdy wyposażone w silnik, przy czym pojęcie sprzętu mechanicznego dotyczy np. przyczep oraz innych urządzeń nie wyposażonych w silnik, produkowanych z zastosowaniem technologii podobnych do tych, które są wykorzystywane przy produkcji pojazdów i o gabarytach zbliżonych do pojazdów. Za sprzęt mechaniczny należy uznać tylko te urządzenia, które są zaopatrzone w mechanizm lub zespół mechanizmów, umożliwiając ruch sprzętu w trakcie eksploatacji. Zdaniem IP, z wniosku o dofinansowanie wynika, iż planowane ładowacze będą się charakteryzowały m. in. maksymalną wysokością podnoszenia wynosząca około 4,74 m, co według organu jednoznacznie wskazuje na to, że w trakcie eksploatacji możliwy będzie ich ruch, co przemawia za uznaniem ich za sprzęt mechaniczny.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6559
Inne orzeczenia z hasłem:
Środki unijne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rozwoju Regionalnego