Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski sędzia WSA Jolanta Strumiłło Protokolant referent stażysta Milena Małyszko po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2015r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", "[...]" w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi 1.oddala skargę, 2. zasądza od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie) na rzecz radcy prawnego J. B. 60 zł (sześćdziesiąt złotych) powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną stronie skarżącej z urzędu.
Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania J.W. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza z dnia "[...]" w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne:
Decyzją z dnia "[...]" Burmistrz określił J.W. opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w wysokości 30 zł miesięcznie począwszy od lipca 2013 r. oraz ustalił należność do zapłaty za miesiące od lipca 2013 r. do stycznia 2014 r. w wysokości 210 zł. Jako podstawę rozstrzygnięcia organ I instancji przyjął ustalenia faktyczne, z których wynika, że strona jest właścicielem nieruchomości położonej w S. przy ul. "[...]", zamieszkałej przez dwie osoby. Przy czym decyzję tę wydano po ponownym rozpatrzeniu sprawy w wyniku uchylenia wcześniejszego rozstrzygnięcia przez organ odwoławczy, w związku z koniecznością dokładnego ustalenia ilości osób zamieszkujących wymieniony lokal mieszkalny w poszczególnych miesiącach od lipca 2013 r. do stycznia 2014 r..
Uznając decyzję Burmistrza z "[...]" za prawidłową, w uzasadnieniu wymienionej na wstępie decyzji z "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że kwestie związane z zadaniami gmin oraz obowiązkami właścicieli nieruchomości dotyczącymi utrzymania czystości i porządku określa ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 391), w szczególności jej art. 6c ust. 1, art. 6i pkt 1, art. 6j ust. 1, art. 6m ust. 1 - 3 oraz art. 6. Przy czym stosownie do art. 6q tej ustawy w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta. Organ odwoławczy podniósł, że w świetle unormowań zawartych w uchwale Rady Miejskiej Nr "[...]" z dnia "[...]" w sprawie w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ustalenia stawki opłaty oraz stawki za pojemnik o pojemności 120L, 1100L, KP-7 (Dz. Urz. "[...]"), opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość i stawki opłaty określonej w § 2 ust. 1 i 2 (tj. 15 zł lub 12,37 zł miesięcznie, jeżeli odpady zbierane są w sposób selektywny).
Jak podniesiono w uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego, z powyższych regulacji wynika, że dla określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi konieczne jest ustalenie stanu faktycznego w zakresie zamieszkiwania danej nieruchomości. Z materiału dowodowego sprawy wynika, iż skarżący jest właścicielem lokalu mieszkalnego o powierzchni 56,10 m2 położonego w S. przy ul. "[...]" (nr księgi wieczystej "[...]"). Istotę sporu w sprawie stanowi zaś prawidłowość ustaleń odnośnie ilości osób zamieszkujących tę nieruchomość, co ma wpływ na prawidłowy wymiar opłaty. Kolegium zwróciło uwagę, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej definiuje art. 25 Kodeksu cywilnego, jako miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Przy czym przerwa w faktycznym przebywaniu w miejscu dotychczasowego zamieszkania, nawet długotrwała związana chociażby ze studiami, misją dyplomatyczną, służbą wojskową, czy pobytem za granicą w celach zarobkowych, nie pozbawia danej osoby miejsca zamieszkania (M. Pazdan, System prawa prywatnego. Prawo cywilne, pod redakcją M. Safjana, t. I, s. 996-997 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1978 r., IV en 242/78, OSN 1979, Nr 6, poz. 120).