Skarga Spółdzielni Pracy P.-U. "(...)" w M.-P. na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie określenia zaległości z tytułu nie wpłacenia sankcji ekonomicznej oraz odsetek od tej zaległości i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.
Tezy

Przed 17 lipca 2000 r. kompetencji urzędu skarbowego do wydania decyzji określającej wysokość zaległości z tytułu niedokonania wpłaty sankcji ekonomicznej, o jakiej mowa w art. 26 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, oraz odsetek za zwłokę nie można wywieść ani z przepisu art. 28 ust. 2 tej ustawy, ani z art. 2 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Spółdzielni Pracy P.-U. "(...)" w M.-P. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 17 października 2000 r. w przedmiocie określenia zaległości z tytułu nie wpłacenia sankcji ekonomicznej oraz odsetek od tej zaległości i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie strona 1/5

Państwowa Inspekcja Handlowa - Wojewódzki Inspektorat w B.-P. przeprowadziła w dniach 27-30 października oraz 3-4 listopada 1998 r. inspekcję w Spółdzielni Pracy U.-P. "Ż." w M.-P., sporządzając protokół inspekcji, do którego kierownictwo Spółdzielni nie wniósł zastrzeżeń. W protokole tym stwierdzono, że w okresie od 1 maja 1995 r. do 10 października 1998 r. Spółdzielnia wyprodukowała i sprzedała wyroby betonowe nie posiadające certyfikatu na znak bezpieczeństwa o łącznej wartości 340.010,54 zł.

W piśmie z dnia 10 listopada 1998 r. (...) Państwowa Inspekcja Handlowa - Wojewódzki Inspektorat w B.-P., w oparciu o protokół inspekcji, działając na podstawie 13 ust. 1 i art. 17 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./.:

1/ zobowiązała Spółdzielnię do zaniechana wprowadzania do sprzedaży wyrobów nie posiadających certyfikatu na znak bezpieczeństwa a podlegających obowiązkowi zgłoszenia do certyfikacji na zastrzeżony przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji znak bezpieczeństwa "B";

2/ zobowiązała Spółdzielnię do odprowadzenia do budżetu państwa kwoty 340.010,54 zł stanowiącej 100 procent sumy uzyskanej ze sprzedaży określonych wyrobów budowlanych, nie posiadających certyfikatu na znak bezpieczeństwa "B". Pismo powyższe zawierało pouczenie o możliwości wniesienia nań skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego,.

Na powyższe rozstrzygnięcie skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyła Spółdzielnia Pracy P.-U. "Ż." w M.-P.

Postanowieniem z dnia 30 grudnia 1998 r. II SA/Lu 1694/98 Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie odrzucił skargę przyjmując, że zaskarżone pismo nie jest aktem administracyjnym, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, a zatem skarga na to pismo jest niedopuszczalna.

Na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich, Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 2 grudnia 1999 r. III RN 107/99 uchylił powyższe postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Najwyższy uznał, że pismo Państwowej Inspekcji Handlowej - Wojewódzki Inspektorat w B.-P. z dnia 10 listopada 1998 r. stanowi rozstrzygnięcie podjęte przez właściwy organ administracji publicznej na podstawie art. 27 ust. 1 w związku z art. 26 ustawy o "badaniach i certyfikacji i ma znamiona prawne decyzji administracyjnej, która podlega kognicji NSA na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o NSA.

Ponownie rozpoznając sprawę Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie, postanowieniem z dnia 11 lutego 2000 r. II SA/Lu 115/00 odrzucił skargę Spółdzielni Pracy P.-U. w M.-P. wniesioną na przedmiotowe pismo. W motywach tego postanowienia podniesiono, że stosownie do art. 34 ust. 1 i 3 ustawy o NSA, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków odwoławczych, a jeśli - ustawa nie przewiduje środków odwoławczych, po wezwaniu organu administracji do usunięcia naruszenia prawa. Skoro Spółdzielnia nie wyczerpała trybu określonego w powołanych przepisach, przeto skarga podlegała odrzuceniu, na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy o NSA.

Strona 1/5