Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Gdulewicz, Sędziowie WSA Halina Chitrosz, NSA Władysław Sobuś (spr.), Protokolant asyst. Anna Strzelec, po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2004 r. sprawy ze skargi A. I. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej oddala skargę
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...], Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia A. I. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] listopada 2003 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutu w sprawie nieistnienia obowiązku - utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, iż decyzją z dnia [...] listopada 2003 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego orzekł o zabezpieczeniu na majątku podatnika należności podatkowej wraz z odsetkami w kwocie 56.561,50 zł na poczet zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. W związku z powyższą decyzją organ egzekucyjny zarządził zabezpieczenie tych należności, w stosunku do którego pełnomocnik podatnika wniósł zarzuty zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego i zarzut nieistnienia obowiązku.
Zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami (art.34 ( 1 w zw. z art. 17 ( 1 ustawy O postępowaniu egzekucyjnym w administracji), stanowisko w sprawie zgłoszonych zarzutów zajął wierzyciel, tj. Naczelnik Urzędu Skarbowego, wydając postanowienie z dnia [...] listopada 2003 r., w którym odmówił uwzględnienia zarzutu nieistnienia obowiązku i wskazał, że zarzut zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego będzie odrębnie przez organ egzekucyjny rozpatrzony.
Na powyższe postanowienie pełnomocnik podatnika złożył zażalenie, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości. Zarzucił, iż zaskarżone postanowienie jest kontynuacją działań organu podatkowego I instancji zmierzających do zastraszenia podatnika. Podał, iż zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. przedawni się z końcem 2003 r. i w tym czasie nie jest możliwe wydanie decyzji przez organy podatkowe obu instancji. Oznacza to, że postępowanie na podstawie art. 70 b Ordynacji podatkowej będzie umorzone i w tej sytuacji zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Rozpoznając zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej nie znalazł podstaw do jego uwzględnienia i utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.
Podał, że decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. została doręczona w dniu 17 grudnia 2003 r. Zastosowano również środek egzekucyjny w postaci zajęcia wynagrodzenia a pracę i o zastosowaniu tego środka zawiadomiono podatnika, tym samym przypuszczenia strony odnośnie przedawnienia zobowiązania są błędne.
W ocenie organu odwoławczego dokonane zabezpieczenie było w pełni zasadne a zarzut nieistnienia obowiązku w tym stanie rzeczy nie może zasługiwać na uwzględnienie.
Ponadto zauważył, że wszelkie zarzuty dotyczące rozstrzygnięcia zawartego w decyzji administracyjnej mogą być rozpatrywane tylko w drodze postępowania zmierzającego do jej wzruszenia, w trybie przewidzianym przepisami Ordynacji podatkowej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie pełnomocnik A. I. wniósł o uchylenie postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2004 r. i poprzedzającego go postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] listopada 2003 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.