Skarga Przedsiębiorstwa Przemysłu Betonów S.A. (...) w (...) na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1995 r. i na podstawie art. 22 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

Brak jest podstaw do przyjęcia, że pojęcie odszkodowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ obejmuje także otrzymane obok niego odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Przemysłu Betonów S.A. (...) w (...) na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 25 sierpnia 1997 r. w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1995 r. i na podstawie art. 22 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 55 ust. 1 tej ustawy - zasądził od Izby Skarbowej dwa tysiace siedemset pięćdziesiąt osiem złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego Przedsiębiorstwa.

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną decyzją z dnia 25 sierpnia 1997 r. nr IS.PPD-732/A/1/3/231/97 Izba Skarbowa w (...), na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 i art. 168 par. 1 Kpa oraz art. 7 ust. 1 i 2, art. 12 ust. 4, art. 15 ust. 1 i 4, art. 16 ust. 1 pkt 9, art. 17 ust. 1 pkt 12, art. 18 ust. 1, art. 19 oraz art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania Przedsiębiorstwa Przemysłu Betonów "P.-K." S.A. w Ś.G. od decyzji inspektora kontroli skarbowej w (...) z dnia 30 maja 1997 r. nr WO I-431/29/154/13/1 w sprawie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1995 r. w wysokości 513.385,00 zł, utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji Izba Skarbowa podała, że w zeznaniu ostatecznym za 1995 r. Przedsiębiorstwo wykazało przychody podlegające opodatkowaniu w wysokości 11.303.553,72 zł, koszty uzyskania przychodu w wysokości 10.007.016,91 zł, dochód podlegający opodatkowaniu w wysokości 1.188.713,66 zł oraz podatek dochodowy w kwocie 475.485,20 zł. W toku kontroli skarbowej ustalono, że Przedsiębiorstwo zaniżyło podstawę opodatkowania przez: 1/ zawyżenie kosztów uzyskania przychodu o 63.499,63 zł, na co składają się: kwota 48.378,00 zł z tytułu odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, nie wpłaconego na odrębny rachunek bankowy, który na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, oraz kwota 15.121,63 zł z tytułu ulepszenia i wytworzenia środka trwałego /na którą składają się wydatki szczegółowo opisane w decyzji/; 2/ zaniżenie dochodu podlegającego opodatkowaniu z tytułu dochodu wolnego od podatku o kwotę 31.251,63 zł, stanowiąca: 50 proc. wpisu sądowego - 4.243,45 zł, 50 proc. kosztów opinii biegłego - 1.342,63 zł oraz odsetki ustawowe - 25.665,55 zł liczone od roszczenia głównego wynoszącego 52.253,05 zł. Zwrot kwoty wpisu i kosztów opinii nie stanowi dochodu wolnego od podatku; został on zaliczony jako koszt uzyskania przychodu. Natomiast stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 12 ustawy wolne od podatku jest jedynie odszkodowanie otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego, odsetki zaś, jako roszczenie dodatkowe wynikające z nieterminowego świadczenia roszczenia głównego, nie mogą być uznane za wolne od podatku. W związku z tymi ustaleniami dochód podlegający opodatkowaniu powiększono o 94.751,26 zł i określono w wysokości 1.283.464 zł.

Od decyzji inspektora kontroli skarbowej Przedsiębiorstwo "P.-K." złożyło odwołanie, kwestionując odmowę zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty 48.378 zł odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i nieuznanie kwoty 25.665,55 zł odsetek ustawowych za kwotę wolną od podatku. Podnosiło, że obowiązek utworzenia odrębnego rachunku został wprowadzony dopiero przez ustawę z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 147 poz. 686/, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. Odsetki od odszkodowania są jego integralną częścią. Zawarta została ugoda sądowa w sprawi o odszkodowanie (...). Odszkodowanie zostało ustalone przez biegłego sadowego na 104.506,09 zł. Ugodą ustalono wysokość odszkodowania na 83.504,68 zł, z czego 25.665,55 zł stanowią odsetki. Tak więc ustalona w ugodzie kwota wraz z odsetkami stanowi odszkodowanie za poniesione straty i utracone korzyści z winy Elektrowni K. Podatek dochodowy zatem powinien wynosić 483.768 zł, a nie 513.385 zł, jak to określił inspektor kontroli skarbowej.

Strona 1/4