Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w L. - Ośrodek Zamiejscowy w Z. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1996 rok
Tezy

1. Sieć komputerową należy zakwalifikować na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jako urządzenie zwiększające wartość użytkową komputerów posiadanych przez spółkę i w związku z tym podlegające amortyzacji zgodnie z par. 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 7 poz. 34 ze zm./. Taka sieć nie nadaje się zatem to samodzielnego wykorzystania, wobec czego sama w sobie nie może wpływać na przychód i dlatego nie można jej traktować w świetle art. 15 ust. 1 powołanej ustawy jako odrębnego kosztu uzyskania przychodów.

2. Wydatki na zakup /wykonanie/ wizytówek, zaproszeń, samoprzylepnych znaków graficznych, wręczanych przez pracowników firmy konkretnym, chociaż nieznajomym osobom, nie mogą być traktowane jako wydatki na reklamę prowadzoną publicznie, które mogą być zaliczane w ciężar kosztów bez ograniczenia limitem 0.25 procent przychodów, o jakim mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Te środki reprezentacji i reklamy nie mają nieograniczonego zasięgu oddziaływania, więc nie mają one charakteru reklamy prowadzonej publicznie i objęte są zatem wskazanym limitem.

3. Reklama prowadzona publicznie jest to reklama skierowana, przeznaczona i dostępna dla wszystkich. Może się z nią zetknąć każdy, choć, oczywiście nie każdy musi z niej skorzystać i o takim jej charakterze decyduje nie okoliczność, czy trafi ona do małej, czy dużej, ale jednak ograniczonej grupy osób, ale to, czy grupa ta jest nieograniczona.

4. Wydatki na zakup samoprzylepnych znaków graficznych, a także wizytówek udostępnianych publiczności w czasie otwartej prezentacji zorganizowanej na terenie miasta stanowią koszty reklamy prowadzonej publicznie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "W." spółka z o. o. w Z. na decyzję Izby Skarbowej w L. - Ośrodek Zamiejscowy w Z. z dnia 21 września 2000 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1996 rok - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/14

Zaskarżoną decyzją z dnia 21 września 2000 r. (...), wydaną na podstawie art. 233 par. 1 pkt lit. "a" ustawy Ordynacja podatkowa, art. 7 ust. 1 i 2, art. 12 ust. 3., art. 15 ust. 1 i 4, art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. "c", pkt 14, 28, 30 i 49, art. 18 ust. 1, art. 19 i art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz par. 2 ust. 1, par. 3 ust. 2, par. 4 ust. 3, par. 9 rozporządzenia w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych, sprostowaną postanowieniem z dnia 12 stycznia 2001 r., (...), po rozpatrzeniu odwołania Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "W." spółki z o.o. w Z. od decyzji Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 16 czerwca 2000 r. (...), w sprawie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1996 rok w kwocie 81.512,00 zł, zaległości podatkowej w tym podatku w kwocie 15.395,00 zł i odsetek za zwłokę od tej zaległości. Izba Skarbowa w L. - Ośrodek Zamiejscowy w Z. uchyliła decyzję organu I instancji i określiła należny podatek dochodowy od osób prawnych za 1996 rok w kwocie 813 69,00 zł, zaległość podatkową w kwocie 15.252,00 zł i odsetki liczone na dzień wydania decyzji organu I instancji /16.06.2000 r./ w kwocie 21.812,20 zł.

W uzasadnieniu powyższej decyzji podano, iż w złożonym zeznaniu CIT-8 za 1996 rok "W." spółka z o.o. w Z. zadeklarowała podatek dochodowy od osób prawnych w kwocie 66.117,00 zł, jednak przeprowadzona kontrola stwierdziła nieprawidłowości w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania, zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów ich uzyskania, a w konsekwencji wadliwe ustalenie kwoty należnego podatku.

Wydana w sprawie decyzja została zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 2 czerwca 1999 r., w sprawie I SA/Lu 136/98, uchylił decyzje organów obu instancji.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy z uwzględnieniem wyjaśnień strony oraz stanowiska Sądu organ I instancji wydał wymienioną na wstępie decyzję z dnia 16 czerwca 2000 r.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem. Spółka złożyła odwołanie i podniosła, że kontrolujący niesłusznie zakwestionowali zaliczenie przychodów ze sprzedaży w kwocie 23.751,65 zł i związanych z tym kosztów uzyskania przychodów w kwocie 16.336,86 zł do roku 1997, nie zgodziła się z wyłączeniem z kosztów wydatków w kwocie 1.348,81 zł na ulepszenie komputera, kwoty 1.213,03 zł zaliczonej do kosztów reprezentacji i reklamy oraz wydatków na zakup prasy i książek oraz dóbr osobistych pracowników, a także wydatków poniesionych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów prywatnych dla potrzeb Spółki, za nieuzasadnione uznała zarzuty odnośnie rozliczenia spłaty odsetek od zaciągniętego w 1995 roku i spłacanego w latach 1995-1996 kredytu bankowego.

Rozpatrując sprawę i odnosząc się do zarzutów i twierdzeń strony Izba Skarbowa w L. - Ośrodek Zamiejscowy w Z. wyjaśniła, iż - jak wynika z materiału dowodowego - (...) Przedsiębiorstwo Budowlane "T." S.A., jako generalny wykonawca, zlecił spółce "W." w dniu 30 października 1996 r., jako podwykonawcy, montaż urządzeń sterujących kotłownią oraz rozruch kotłowni olejowej w Szkole Podstawowej w S., określając termin wykonania na dzień 15 listopada 1996 r. Spółka przyjęła zamówienie do realizacji, a w dniu 18 grudnia 1996 r., pismem (...), poinformowała "T." S. A., że kotłownia została uruchomiona w dniu 14 grudnia 1996 r. i normalnie pracuje.

Strona 1/14