Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz, WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 marca 2017 r. sprawy ze skargi M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2008 r. - oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ), po rozpatrzeniu odwołania firma A (spółka), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] grudnia 2013 r. określającą spółce zobowiązanie w podatku od towarów i usług za kwiecień 2008 r. w wysokości [...] zł.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że organ zakwestionował uprawnienie spółki do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur płatnych gotówką, opisujących zakupy spółki, które zostały wystawione przez firmy: firma B (faktura nr [...], nr [...] i nr [...] obejmujące VAT naliczony w łącznej wysokości [...] zł) i firma C (faktury nr [...], nr [...] i nr [...], obejmujące łącznie VAT naliczony w kwocie [...]zł). Opisują one nabycie przez spółkę usług introligatorskich od T. N. oraz wykonanie przez P. L. na rzecz spółki "projektów, składu komputerowego i przygotowanie do druku".
Zdaniem organu, faktury te nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych pomiędzy podmiotami wymienionymi w ich treści. W następstwie spółka błędnie na ich podstawie dokonała odliczenia podatku naliczonego łącznie w wysokości [...] zł.
Jak motywował organ, zgromadzone dokumenty i zeznania świadków odnośnie gospodarczej współpracy wystawców spornych faktur ze spółką, pozwoliły ustalić, że T. N. sam nie dysponował maszynami niezbędnymi do wykonywania usług introligatorskich. Nie potrafił również sprecyzować podwykonawców. Co więcej, nie pamiętał jakie dokładnie czynności miał wykonywać na rzecz spółki i nie wiedział jakie konkretnie czynności kryją się pod terminami funkcjonującymi w branży introligatorskiej. Ojciec T. N., w którego domu syn miał prowadzić działalność introligatorską, wiedział jedynie o tym, że syn handlował sprzętem zaopatrzenia medycznego. Ponadto Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w [...] decyzją z dnia [...] października 2012 r. nałożył na T. N. obowiązek zapłaty kwot wykazanych jako podatek VAT w wyżej wymienionych fakturach na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2004 r., Nr 54 poz. 535 ze zm. w brzmieniu dla rozpatrywanego okresu rozliczeniowego) - dalej u.p.t.u.
Natomiast P. L. ogólnie opisywał wykonywanie projektów graficznych, usług składu komputerowego i mówił o przygotowaniu do druku przy wykorzystaniu laptopa z programem komputerowym, jednak żadnych rezultatów tych świadczeń nie mógł okazać, a efekty jego pracy miały być przekazywane na nośnikach (CD, pendrivy), których także nie ma. W celu poczynienia wszelkich niezbędnych uzgodnień dotyczących świadczenia usług opisanych w spornych fakturach wystawionych na rzecz spółki, spotykał się z G. W. w siedzibie spółki w godzinach popołudniowych, bez świadków. Wykonywał usługi zgodnie z ustnymi wytycznymi uzyskanymi od G. W.. Teściowa P. L. zeznała, że razem z mężem, córką, zięciem oraz wnukiem zajmują mieszkanie o powierzchni 48 m˛ i nic nie wie o działalności zięcia, nie wie jaki sprzęt komputerowy ma zięć, natomiast laptopa ma wnuczek.