Po ponownym przeprowadzeniu postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] września 2006r. nr [...] określił spółce zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2003r. w łącznej kwocie 608.505,00 zł.
Od tej decyzji zostało wniesione odwołanie, w którym strona wniosła o jej uchylenie i umorzenie postępowania z powodu braku podstaw do jej wydania, w sytuacji, gdy przedstawiła zgromadzone oświadczenia dotyczące przeznaczenia nabytego przez osoby fizyczne oleju opałowego. Zarzuciła organowi I instancji naruszenie przepisów art. 120-125 oraz art. 180, 181, 187 i 191 ustawy Ordynacja podatkowa.
Dyrektor Izby Celnej po rozpatrzeniu całości materiału zgromadzonego w przedmiotowej sprawie stwierdził w pierwszej kolejności, że zgodnie z §6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27 poz. 269) podatnik sprzedający wyroby określone w § 4 ust. 1 tego rozporządzenia (m.in. olej opałowy) jest obowiązany w przypadku sprzedaży osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej - do uzyskania od nabywcy oświadczenia stwierdzającego, iż nabywane wyroby są przeznaczone na cele opałowe. Oświadczenie takie zgodnie z §6 ust. 2 winno zawierać co najmniej:
1) imię i nazwisko nabywcy,
2) adres zamieszkania nabywcy,
3) określenie ilości nabywanego oleju opałowego,
4) określenie ilości posiadanych urządzeń grzewczych oraz miejsca (adresu), gdzie znajdują się urządzenia, jeżeli jest ono inne niż adres wymieniony w pkt 2,
5) wskazanie rodzaju i typu urządzeń grzewczych,
6) datę i miejsce wystawienia oświadczenia oraz podpis składającego oświadczenie.
Zgodnie natomiast z jego ust. 5 §6, w przypadku niezłożenia oświadczeń, o których mowa w ust. 1-3, przepisy §5 stosuje się odpowiednio. Oznacza to, że w takich przypadkach do sprzedawanego oleju opałowego należy stosować stawkę podatku akcyzowego jak do oleju napędowego.
Organ odwoławczy podkreślił, iż celem tej regulacji było umożliwienie organom podatkowym kontroli sposobu wykorzystania przez kupujących nabywanego oleju opałowego, o czym strona sama pisze w odwołaniu. Zauważył jednak, że aby to było możliwe, dane zawarte w oświadczeniach winny odpowiadać prawdzie, a sprzedający winien takie oświadczenia przedłożyć i w tym celu został wyposażony przez ustawodawcę w odpowiednie instrumenty prawne.
Dyrektor Izby Celnej wskazał, iż organ podatkowy nie musiał wykazywać zmiany przeznaczenia sprzedanego oleju napędowego, gdyż istnienie oświadczenia jest koniecznym warunkiem do zastosowania preferencyjnej stawki podatku akcyzowego, zaś w sytuacji, gdy zostały złożone oświadczenia zawierające nieprawdziwe dane, nie pozwalające tym samym na dotarcie do nabywcy, wywołało to skutek taki, jak nie złożenie oświadczenia.
Wskazano także, że zgodnie z art. 35a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. 1993r., Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) sprzedawca wyrobów akcyzowych wymienionych w poz. 1, 13, 14, 19 i 21 załącznika nr 6 do ustawy (czyli m.in. oleju opałowego) może żądać od nabywcy okazania dowodu tożsamości lub innego dokumentu identyfikującego nabywcę, w przypadkach gdy przepisy nakładają na nabywcę obowiązek złożenia oświadczenia o przeznaczeniu tych wyrobów. W połączeniu z możliwością odmowy sprzedaży pozwalał on na skuteczne wyegzekwowanie prawidłowości i kompletności oświadczeń nabywców oleju opałowego zgodnie z wymogami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego.