1. Skoro z dokumentów nie wynika, do jakiego konkretnie pojazdu zakupiono benzynę, w szczególności - że zakupiono ją do samochodu wykorzystywanego dla potrzeb działalności gospodarczej, dla którego prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, brak jest podstaw do przyjęcia, że wydatki te miały związek z działalnością gospodarczą podatniczki i nie mogły być one uznane za koszty uzyskania przychodu z tej działalności.
2. Z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie wynika, aby prawidłowe prowadzenie wskazanej ewidencji było wystarczającym warunkiem uznania wydatków poniesionych z tytułu używania samochodu, o jakim mowa, za koszt uzyskania przychodu. Jest to warunek konieczny, lecz nie jedyny.
Decyzją z dnia 30 kwietnia 1997 r., wydaną na podstawie art. 104 Kpa, art. 5 ust. 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, art. 1, art. 3, art. 6, art. 10 ust. 1 pkt 1 i 3, art. 14, art. 26 ust. 1 pkt 2, art. 27 ust. 1, art. 44 ust. 1-3 i 6 oraz art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Urząd Skarbowy w K. określił Mariannie i Janowi K. zaliczki z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za poszczególne miesiące 1995 r. oraz należny za 1995 rok podatek dochodowy w kwocie zł 4.797,80 od wspólnych dochodów w kwocie zł 31.966,62.
W uzasadnieniu decyzji podano, iż w 1995 roku Marianna K. prowadziła działalność gospodarczą, obejmującą dwa kioski Ruchu zlokalizowane w K. i opodatkowana była na zasadach ogólnych.
W wyniku kontroli przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego w stwierdzono, iż podatniczka zawyżyła koszty uzyskania przychodu na kwotę zł 2.060,19 poprzez wpisanie w koszty rachunków na zakup paliwa nie posiadającego numeru rejestracyjnego pojazdu oraz zaniżyła zakup towarów o kwotę zł 6,31 poprzez niezaewidencjonowanie w czerwcu 1995 r. w podatkowej księdze przychodów i rozchodów 4 talii kart do gry /brak dowodów zakupu/ oraz błędne zaksięgowanie w listopadzie 1995 r. zwrotu prasy. Stwierdzono też, że remanent na dzień 30 czerwca 1995 r. sporządzono niezgodnie ze stanem faktycznym /błędne przyporządkowanie ceny 7 szt. pasty fluorodent/, a faktury nie zawierają opisu o wprowadzeniu towaru do obrotu. Ze względu na brak dowodów zakupu przyjęto, że podatkowa księga przychodów i rozchodów podatniczki jest nierzetelna, jednak zgromadzony materiał źródłowy pozwala określić zobowiązanie podatkowe. Dochód z działalności gospodarczej wyliczono, dokonując korekty wartości przychodów i kosztów ujawnionych w księdze o stwierdzone w toku kontroli kwoty zawyżenia i zaniżenia, na kwotę zł 23.272,22.
Od decyzji tej Marianna K. wniosła odwołanie kwestionując nie uznanie za koszty uzyskania przychodu kwoty zł 2.060,19 wydatkowanej na zakup paliwa do samochodu osobowego nie będącego środkiem trwałym i zarzucając naruszenie w ten sposób art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przyznała, że rachunki na przedmiotowe wydatki nie posiadały adnotacji o numerze rejestracyjnym samochodu, jednak brak ten nie może nasuwać wątpliwości, że wydatek taki faktycznie został poniesiony. Prowadzona była ewidencja przebiegu pojazdu z oznaczonym numerem rejestracyjnym tego pojazdu. Podatniczka wyjaśniła też, że posiada dowody zakupu na wszystkie towary, ale w toku sporządzania remanentu pomyliła się co do ceny poszczególnych talii kart.
Zaskarżoną decyzją z dnia 31 lipca 1997 r., po rozpatrzeniu odwołania, Izba Skarbowa w L. uchyliła w całości decyzję organu I instancji oraz określiła Mariannie i Janowi K. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 1995 rok w wysokości zł 4.797,80.