Protokół przeniesienia posiadania zabudowanej nieruchomości nie może skutkować nabyciem towaru w rozumieniu art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, bowiem nie nastąpiła sprzedaż nieruchomości, co mogło nastąpić tylko w formie aktu notarialnego, lecz przeniesienie posiadania, które jest stanem faktycznym, a nie prawnym.
oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w L., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa po rozpatrzeniu odwołania Spółki T.G. w L. od decyzji określającej nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za luty 1997 r. w kwocie 4.944 zł do przeniesienia za następny okres rozliczeniowy i ustalającej podatek należny z tytułu zawyżenia kwoty do zwrotu w wysokości 68.164,80 zł - utrzymała w mocy decyzję organu 1 instancji.
Izba Skarbowa w uzasadnieniu swojej decyzji podzieliła ustalenia organu I instancji, iż Spółka T.G. zawyżyła kwotę odliczonego w deklaracji VAT-7 za luty 1997 r. podatku, naliczając go w kwocie 227.216 zł.
Zakwestionowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur z dnia 26.2.1997 r. uzasadniał fakt, iż faktury te stwierdzają czynność, która faktycznie została dokonana w lutym 1997 r. Spółka T. G. aktem notarialnym z ?6.3.1997 r. kupiła od T. T. Sp. z o.o. zabudowaną działkę gruntu położoną w N Faktyczne nabycie towarów określonych ww. fakturami z 26.2.1997 r. nastąpiło zatem w marcu i w tym też miesiącu Spółka T. G. uzyskała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - w łącznej wysokości 227.216 zł, co wynika z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Odliczając podatek w lutym, naruszono cyt. art. 19 ust. 1 ustawy, jak też par. 54 ust. 4 pkt 4 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./ oraz art. 27 ust. 6 cyt. ustawy poprzez wykazanie w złożonej deklaracji VAT-7 wyższej od należnej kwoty zwrotu różnicy podatku.
Stosując art. 27 ust. 6 o podatku od towarów i usług, organ I instancji zasadnie określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za luty 1997 r. w kwocie 4.944 zł i ustalił dodatkowe zobowiązania podatkowe w wysokości 30 procent kwoty zaniżenia tego zobowiązania w wartości 68.164,80 zł.
W ocenie Izby Skarbowej prawo do odliczenia podatku naliczonego może być realizowane przez podatnika po spełnieniu wszystkich wynikających z przepisów prawa warunków, których spółka nie spełniła.
Z art. 23 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika dla Ministra Finansów prawo do określenia w drodze rozporządzenia przypadków, w których nabycie towarów nie upoważnia do obniżenia podatku należnego.
Przypadki te określone są w par. 54 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./, a w sprawie znajduje zastosowanie par. 54 ust. 4 pkt 4a tegoż rozporządzenia.
Spółka wskazała, iż nabyła nieruchomość określaną aktem notarialnym w dniu 26.2.1997 r., tj. w dniu, w którym zakończono negocjacje, lecz zasadnie organ I instancji ustalił, iż zakup nastąpił w marcu 1997 r., tj. w momencie sporządzenia aktu notarialnego, a zatem faktury dokumentowały czynności, których dokonano miesiąc później.
Argumenty odwołującej spółki odnoszące się do stosowania art. 2 ust. 1-3 oraz ust. 4 i art. 6 ust. 1-9 cyt. ustawy odnoszą się do podatku należnego, momentu powstania obowiązku podatkowego i nie dotyczą stanu faktycznego niniejszej sprawy.