Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi E. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2008 r. oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania E. Ł. ("podatniczka", "strona", "skarżąca"), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za lipiec 2008 r.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że rozstrzygnięcie organu I instancji zostało wydane w oparciu o materiał zebrany w trakcie kontroli podatkowej przeprowadzonej u podatniczki w zakresie podatku od towarów i usług za miesiące od 1 grudnia 2006 r. do 31 grudnia 2009 r. oraz materiał dowodowy zgromadzony w trakcie postępowania kontrolnego w zakresie podatku dochodowego za okres od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2009 r., który został włączony do materiału dowodowego przedmiotowego postępowania, postanowieniem z dnia [...] września 2012 r.
Przeprowadzone postępowanie kontrolne oraz podatkowe wykazało, że w kontrolowanym okresie E. Ł. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, nie zarejestrowała się jako podatnik podatku od towarów i usług, nie złożyła również deklaracji VAT - 7 za lipiec 2008 r. i nie wpłaciła należnego zobowiązania podatkowego za ten miesiąc.
Ustalenia te były podstawą wydania decyzji przez organ I instancji.
W odwołaniu, strona zarzuciła, że rozstrzygnięcie zostało oparte na błędnie ustalonym stanie faktycznym i przyjęciu, że skarżąca prowadziła działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami i w ramach tej działalności dokonywała zbycia nieruchomości gruntowych. Podatniczka argumentowała, że dokonywała jedynie zbycia nieruchomości stanowiących jej majątek osobisty, nabyty w celu prowadzenia działalności rolniczej, a nie w celu odsprzedaży. Nigdy nie działała w charakterze handlowca. Jest rolnikiem, płaci podatek rolny oraz składki na KRUS, a ponadto otrzymuje dopłaty bezpośrednie z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Wszystkie nabywane nieruchomości rolne miały powiększać istniejące już gospodarstwo rolne.
Podatniczka zarzuciła, że organ pominął szereg faktów i dowodów, które mogły przyczynić się do podjęcia odmiennego rozstrzygnięcia: cel nabycia gruntów, zaniechanie przesłuchania świadków - sąsiadów podatniczki, zawyżenie liczby transakcji, przyjęcie za dowód ustaleń zawartych w protokole kontroli, przy braku ustosunkowania się organu podatkowego do zarzutów przez nią przedstawionych. Wskazała także na błędy i nieścisłości zawarte w zaskarżonej decyzji oraz niewłaściwą podstawę prawną, a także podniosła zarzut, że Naczelnik Urzędu Skarbowego opodatkował podatkiem VAT sprzedaż gruntów, które zgodnie z prawem miejscowym nie stanowią terenów przeznaczonych pod zabudowę, powołując się przy tym na pisma właściwych urzędów gmin określające procentowe wskaźniki zabudowy dla poszczególnych działek.
Dyrektor Izby Skarbowej po rozpoznaniu sprawy nie podzielił zarzutów odwołania.
Wskazał, że jak wynika z materiału dowodowego zebranego w sprawie w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 31grudnia 2009 r. skarżąca dokonała łącznie zakupu 16 nieruchomości gruntowych, jednej zamiany oraz sprzedaży 19 nieruchomości gruntowych. Podatniczka sprzedaży działek dokonywała przynajmniej od 2003 r. i kontynuowała sprzedaż w kolejnych latach.