Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk (sprawozdawca), Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, WSA Halina Chitrosz, Protokolant Referent Ewelina Piskorek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 lutego 2011r. sprawy ze skargi C. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2009 r. - oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania C. T. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] określającą wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych za 2009 rok.
Z akt sprawy wynika, że postanowieniem z dnia 26 stycznia 2010 r. Burmistrz Miasta, kwestionując prawidłowość złożonej przez C. T. deklaracji na podatek od środków transportowych na 2009 rok, w części dotyczącej braku wskazania dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów dla przyczepy marki BOECKER nr rej. [...], naczepy marki LAMBERET nr rej. [...] oraz brak kwot podatku dla naczep, wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od środków transportowych za 2009 rok.
W wyniku przeprowadzonego postępowania decyzją z dnia [...] znak: [...] określił p. C. T. zobowiązanie podatkowe w podatku od środków transportowych za 2009 r. w kwocie 8.073 zł. W uzasadnienia decyzji podano, iż podatniczka nie określiła w deklaracji dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdu dla przyczepy (BOECKER nr [...]) i naczep (LAMBERT nr [...] i [...]), a w toku postępowania potwierdziła, że ww. zespołów nie określi. Wobec tego do obliczenia należnego od środków transportowych podatku pomocniczo wykorzystano zasadę wyrażoną w art. 62 prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym dopuszczalna masa całkowita (DMC) przyczepy ciągnionej przez samochód ciężarowy nie może przekroczyć DMC tego samochodu powiększonej o 40% i wyliczono stawki podatku dla poszczególnych pojazdów.
Od powyższej decyzji C. T. odwołała się, wskazując, iż nie zgadza się z naliczeniem podatku dla przyczepy nr rej. [...] i naczep nr rej. [...] i nr rej. [...], a druk deklaracji DT-1 wypełniła prawidłowo. Nie dysponuje dokumentem określającym dopuszczalną masę całkowitą zespołów pojazdów. Naczepy i przyczepy są już ujęte w opodatkowaniu ciągników siodłowych i samochodów ciężarowych. Wykorzystanie art. 62 prawa o ruchu drogowym i wymaganie określenia DMC zespołu dla przyczepy i naczep jest "złożeniem podatkowym zespołu pojazdów", których w rzeczywistości nie posiada, a co powoduje obciążenie jej dodatkowym zobowiązaniem podatkowym.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał na treść art. 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006r. nr 121, poz. 844 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają: 1) samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej od 3,5 tony i poniżej 12 ton, 2) samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej równej lub wyższej niż 12 ton, 3) ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od 3,5 tony i poniżej 12 ton, 4) ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 12 ton, 5) przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton i poniżej 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego, 6) przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą równą lub wyższą niż 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego, 7) autobusy.