Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek, Sędziowie WSA Halina Chitrosz (sprawozdawca),, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Asystent sędziego Anna Strzelec, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 lutego 2011r. sprawy ze skargi M. G. i G. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/14

Zaskarżoną decyzją, Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania M. G. i G. G. od decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] maja 2010r., znak: [...] określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008r. w wysokości 30.447zł - utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

W jej uzasadnieniu podano, że małżonkowie G. w dniu 5 sierpnia 2009r. złożyli w Pierwszym Urzędzie Skarbowym wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 rok w wysokości 28.629 zł wraz z korektą zeznania podatkowego PIT-37 za 2007 rok.

W wyniku wniesionego odwołania od decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty, Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z dnia [...] grudnia 2009r., uchylił w całości rozstrzygnięcie organu I instancji, a przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazał, iż zostało ono wydane bez uprzedniego określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym postanowieniem z dnia [...] stycznia 2010 r., Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego wszczął postępowanie w sprawie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym za 2007 rok, po czym zaskarżoną decyzją określił małżonkom G. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008r. w wysokości 30.447 zł.

W odwołaniu wniesionym od tej decyzji, pełnomocnik skarżących wnosząc o jej uchylenie w całości, względnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, zarzucił:

- rażące naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- naruszenie art. 2, 7 i 32 ust. 1 i art. 217, w zw. z art. 84 Konstytucji RP poprzez zastosowanie przez organ podatkowy zasady in dubio pro fisco,

- obrazę przepisów postępowania i naruszenie art. art. 191, 180, 210 § 4, 187 § 1 w związku z. 121, 122, 124; 72 § 1,. 75 § 2 pkt. l lit. a) i § 4 Ordynacji podatkowej,

Jego zdaniem, organ pierwszej instancji dokonał nieprawidłowej wykładni przepisu art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ograniczając się do wybranych przepisów i zawężając w ten sposób bez uzasadnienia prawnego krąg wymienionych w nim podmiotów uprawnionych do zwolnienia, wyłącznie do żołnierzy "skierowanych", czym naruszył konstytucyjną zasadę równości. W ocenie pełnomocnika, użyty dla interpretacji tego przepisu podział na żołnierzy skierowanych i wyznaczonych nie ma żadnego znaczenia, a w szczególności nie pozwala on na przyjęcie twierdzenia, iż dla zastosowania omawianego zwolnienia niezbędnym jest przynależność żołnierza do określonej jednostki wojskowej użytej poza granicami państwa. Powołując się na treść opinii prof. dr hab. A. M., podkreślił, że różnicowanie podmiotów ze względu na formę pełnionej służby prowadzi do nierównego ich traktowania, gdyż bez względu na formę, pełniona służba jest trudna, odpowiedzialna i niebezpieczna. Wskazał również na fakt, iż przepisy ustawy o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych RP poza granicami państwa nie przewidują wszystkich przesłanek, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy podatkowej. Żołnierze poza granicami Polski realizują także inne cele niż określone we wspomnianej ustawie, lecz organy tego nie zbadały opierając się jedynie na przepisach dotyczących służby wojskowej.

Strona 1/14