Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz (sprawozdawca) Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz WSA Krystyna Czajecka-Szpringer Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2020 r. sprawy ze skargi B. P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości - oddala skargę.
Zaskarżoną interpretacją indywidualną z [...] r., działając z urzędu na podstawie art. 14j § 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), zwanej dalej "o.p.", Prezydent Miasta zmienił indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z [...] r., w której uznano za prawidłowe stanowisko, że podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli całkowicie zamortyzowanych stanowi ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego od tych budowli zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - z jednoczesnym uwzględnieniem dotychczas poczynionych odpisów amortyzacyjnych od tych budowli, i stwierdził, iż stanowisko to jest stanowiskiem nieprawidłowym.
Z uzasadnienia powyższej interpretacji oraz akt sprawy wynika, że w lipcu 2018 r. B. spółka z o.o. z siedzibą w P., zwana dalej "spółką" lub "skarżącą", wystąpiła z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli całkowicie zamortyzowanych.
W opisie przyszłego stanu faktycznego, do którego odnosi się przedstawiona we wniosku wątpliwość prawna, spółka podała, że jest przedsiębiorcą i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych zobowiązanym do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a od posiadanych środków trwałych, stanowiących jednocześnie budowle w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, dokonuje odpisów amortyzacyjnych, które zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Budowle te z czasem zostają zamortyzowane w całości, zaś spółka zaprzestaje dokonywać od nich odpisów amortyzacyjnych.
W związku z tak opisanym zdarzeniem przyszłym spółka sformułowała pytanie: czy podstawę opodatkowania dla budowli całkowicie zamortyzowanych będzie stanowiła ich wartość, ustalona na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, uwzględniająca dotychczas poczynione odpisy amortyzacyjne od tychże budowli zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych?
Przedstawiając własne stanowisko spółka stwierdziła, że na przedstawione pytanie należy odpowiedzieć twierdząco. Spółka przywołała uregulowanie zawarte w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wskazała też na ust. 4-6 tego artykułu, odwołała się do uchwały Trybunału Konstytucyjnego (TK) z 15 maja 1996 r. w sprawie W 2/95 (winno być W2/96 - uwaga sądu) i przebiegu prac legislacyjnych nad zmianą przedmiotowych uregulowań, które weszły w życie od 1.01.1997 r., jak też do orzeczeń sądów administracyjnych oraz wypowiedzi doktryny, po czym stwierdziła, że - w jej ocenie - wykładnia uwzględniająca aspekty historyczne oraz cel nowelizacji tych uregulowań wskazują, że pominięcie sformułowania "niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne" w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych jest celowym zabiegiem ustawodawcy, bowiem w przeciwnym razie wartość budowli w trakcie amortyzacji i zamortyzowanej byłaby taka sama, to zaś oznaczałoby, że przepis, mimo jego zmiany, zachowałby treść normatywną sprzed 1.01.1997 r.