1. Decyzja o przeniesieniu odpowiedzialności za zaległe zobowiązania podatkowe spółki z o.o. na jej wspólnika - jest decyzją o charakterze konstytutywnym. Z chwilą jej doręczenia osobie trzeciej powstaje obowiązek spełnienia przez nią świadczenia podatkowego.
2. Decyzja o odpowiedzialności osoby trzeciej powinna określać łączną wysokość świadczenia, jakie osoba trzecia jest zobowiązana z tego tytułu uiścić, organ właściwy do przyjęcia świadczenia oraz termin w jakim osoba trzecia ma się wywiązać z nałożonego obowiązku.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w L. z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe P.B.P.H. "L." Spółka z o.o. na wspólnika Alfreda N. z tytułu podatku od towarów i usług w kwocie 1.720 zł.
W motywach swej decyzji organ odwoławczy wskazał, iż Przedsiębiorstwo Budowlane Przemysłowo-Handlowe "L." Spółka z o.o. nie uiściło należnego podatku od towarów i usług za okres od grudnia 1994 r. do kwietnia 1995 r.
W postępowaniu egzekucyjnym stwierdzono bezspornie, że Spółka nie posiada żadnego majątku ruchomego, z którego możliwa byłaby egzekucja zaległości podatkowych. Wobec faktu, że egzekucja tych zaległości stała się bezskuteczna Urząd Skarbowy w L. postanowił przenieść odpowiedzialność z tytułu ciążących na spółce zobowiązań na wspólników.
Po rozpatrzeniu argumentów, odwołania Izba Skarbowa w L. stwierdza, iż decyzja Urzędu Skarbowego w L. o przeniesieniu odpowiedzialności za zaległe zobowiązania podatkowe spółki na jej wspólnika wydana została zgodnie z Kpa w oparciu o właściwe przepisy prawa podatkowego.
Izba podniosła, iż stosownie do art. 40 ust. 1, za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają również osoby trzecie, jeżeli zachodzą przewidziane w ustawach okoliczności. Przepis ten ustanawia podstawy odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zaległości podatkowe podatnika. Z tytułu cudzych zobowiązań podatkowych odpowiadają osoby wskazane wyraźnie w ustawie i po spełnieniu ustawowo określonych warunków. W art. 40 ustawy o zobowiązaniach podatkowych sformułowane zostały ogólne zasady odpowiedzialności osób trzecich, zaś art. 47 ust. 2 cyt. ustawy - jest przepisem szczególnym, pozwalającym orzec o odpowiedzialności wspólników za zaległości podatkowe spółki z o.o. nawet w wypadku, gdy nie ponoszą winy za doprowadzenie do zadłużenia w stosunku do Skarbu Państwa. Organ II instancji wskazał, iż stosownie do art. 47 ust. 2 wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki z tytułu podatków w takiej części w jakiej ma prawo uczestniczyć w podziale zysku.
Z uwagi na to, iż będąc wspólnikiem Spółki "L." A.N. objął 3 udziały z 95, przeto ponosi on odpowiedzialność za jej zobowiązanie w takiej części, w jakiej miał prawo uczestniczyć w podziale zysku. Kwota wynikła z tego tytułu wynosi 1.720 zł. Izba Skarbowa stwierdza, że w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania organ skarbowy I-ej instancji poinformował podatnika o możliwości składania dodatkowych dowodów w sprawie, a mimo to nie dokonał on tego do czasu wydania decyzji przez urząd skarbowy. W ocenie Izby, podniesionej w odwołaniu trudnej sytuacji materialnej podatnik nie poparł żadnymi dowodami.
W tym stanie rzeczy zarzut odwołania dotyczący niezbadania przez urząd skarbowy sytuacji materialnej i rodzinnej strony jest bezzasadny.
Zdaniem organu odwoławczego, nie nastąpiło również naruszenie art. 40 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, zarzucane przez A. N. organowi podatkowemu.