Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz, Sędziowie WSA Joanna Cylc-Malec,, WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Kożuch, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 marca 2014 r. sprawy ze skargi A. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe oddala skargę.
Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] po rozpatrzeniu odwołania A. F. (dalej - skarżący) od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] w przedmiocie solidarnej odpowiedzialności podatkowej A. F. jako członka zarządu A. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej - Spółka) za zaległości Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r., odsetki za zwłokę do dnia wydania decyzji i koszty postępowania egzekucyjnego, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia [...]. określił Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r. w wysokości 1.203.871 zł. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją z dnia [...] przez Dyrektora Izby Skarbowej. Należność wynikająca z decyzji określającej Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych nie została zapłacona ani nie została wyegzekwowana.
Powołując się na przepisy art. 8 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1318, dalej - ustawa zmieniająca) i art. 107, art. 108 § 1, art. 116 § 1, § 2 Ordynacji podatkowej, stwierdził, że w przypadku skarżącego zachodzą pozytywne przesłanki obciążenia go odpowiedzialnością podatkową natomiast nie występują przesłanki negatywne, zwalniające go od takiej odpowiedzialności. Skarżący bowiem w dacie powstania zaległości podatkowej był członkiem zarządu Spółki, a zobowiązanie, które w tą zaległość się przekształciło nie zostało zapłacone ani wyegzekwowane. Postępowanie egzekucyjne, w toku którego przerwany został bieg przedawnienia okazało się bezskuteczne. Jednocześnie skarżący nie wykazał, by w odpowiednim czasie został złożony wniosek o ogłoszenie upadłości ani nie wykazał braku winy w nie złożeniu takiego wniosku. Nie wskazał również majątku, z którego możliwe byłoby zaspokojenie egzekwowanych należności podatkowych.
Organ odwoławczy podkreślił, że zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r., zgodnie z art. 21 § 1 i § 3 Ordynacji podatkowej i art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej - u.p.d.o.p.) powstało w 2004 r., w dniu złożenia przez Spółkę zeznania o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym 2003, a skoro nie zostało uiszczone w terminie, stało się zgodnie z art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej z dniem 1 kwietnia 2004 r. zaległością podatkową.
Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że postępowanie prowadzone w tej sprawie zostało przeprowadzone zgodnie z art. 121 § 2, art. 123 i art. 200 § 1, art. 216 § 2 Ordynacji podatkowej .