Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2008 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek, Sędziowie NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk ,, WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Protokolant Stażysta Paulina Zając, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi A Spółki Akcyjnej w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2008 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

1. Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze / SKO / na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej / Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. - o.p. /, po rozpatrzeniu odwołania A. / A. /, utrzymało w mocy decyzję SKO z dnia 10 września 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji SKO z dnia 1 czerwca 2010 r., utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy B. z dnia 24 listopada 2009 r. w sprawie określenia A. zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2008 r.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i przedstawionych akt postępowania przed organami podatkowymi wynika, że decyzja Wójta Gminy z dnia 24 listopada 2009 r., określająca A. zobowiązanie w podatku od nieruchomości na 2008 r., miała u podstaw zakwestionowanie deklaracji podatku od nieruchomości, sporządzonej dnia 10 stycznia 2008 r., w zakresie powierzchni budynku i wartości budowli. Decyzja określająca zobowiązanie w podatku od nieruchomości nie objęła przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, które zostały ujęte w odrębnej deklaracji podatku od nieruchomości na 2008 r., sporządzonej dnia 7 stycznia 2008 r. / były to: grunt o powierzchni 0,5 m² i budynek o powierzchni 0,25 m², związane z prowadzeniem działalności gospodarczej /. Ta odrębna deklaracja podatku od nieruchomości nie została zakwestionowana przez organ podatkowy.

A. wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji SKO z dnia 1 czerwca 2010 r., utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 24 listopada 2009 r. Powoływała się na rażące naruszenie art. 6 ust. 9 pkt 1 i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych / Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm. - u.p.o.l. / oraz art. 21 § 3 i art. 207 § 2 o.p. w warunkach przesłanki z art. 247 § 1 pkt 3 o.p. Zdaniem A. organ podatkowy w decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości miał oczywisty obowiązek uwzględnić wszystkie przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości, położone we właściwości organu rozstrzygającego. Miał oczywisty obowiązek uwzględnić przy określaniu zobowiązania podatkowego decyzją także te przedmioty opodatkowania, które zostały ujęte w odrębnej deklaracji, sporządzonej dnia 7 stycznia 2008 r.

SKO z odwołaniem do art. 21 § 3 i art. 207 § 2 o.p. oraz art. 6 ust. 9 pkt 1 u.p.o.l. argumentowało, że podatek od nieruchomości od osób prawnych podlega samoobliczeniu w deklaracji składanej organowi podatkowemu. Przepisy o.p. i u.p.o.l. nie zobowiązują podatnika do zadeklarowania w jednej deklaracji wszystkich przedmiotów opodatkowania, położnych we właściwości organu podatkowego. Organ podatkowy nie ma obowiązku objąć wszystkich przedmiotów opodatkowania danego podatnika, położnych w jego właściwości, w jednej decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości. Organ podatkowy jest uprawniony wydać odrębne decyzje określające osobie prawnej zobowiązanie w podatku od nieruchomości dla odrębnych przedmiotów opodatkowania. SKO wskazało stanowisko prawne w sprawach: I SA/Gd 320/09, I SA/Lu 501/09. Konkludowało, że w okolicznościach rozpatrywanego postępowania podatkowego nie doszło do naruszenia przepisów wskazanych we wniosku o stwierdzenie nieważności, tym bardziej nie doszło do rażącego naruszenia tych przepisów.

Strona 1/4