Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędziowie Sędzia WSA Halina Chitrosz,, Asesor WSA Jerzy Drwal (spr.), Protokolant Asystent sędziego Monika Bartmińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 marca 2007 r. sprawy ze skargi M. K. i M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących solidarnie kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie przepisu art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] Nr [...], ustalającą M. K. i M. K. podatek w kwocie 2.314 zł z tytułu darowizny spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.
W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że z niekwestionowanych ustaleń organu I instancji wynika, że w dniu 2 marca 2006 r. M. K. darował swojej żonie M. K. samodzielny lokal mieszkalny Nr [...], położony przy ul. [...] w Ł. Obdarowana złożyła oświadczenie, że w nabytym lokalu będzie zamieszkiwać przez okres pięciu lat od dnia darowizny. Na podstawie tego oświadczenia notariusz nie pobrał podatku od darowizny. W dniu 18 kwietnia 2006 r. M. K. zbyła otrzymane w darowiźnie mieszkanie, zaś w dniu 25 kwietnia 2006 r. złożyła w Urzędzie Skarbowym w Ł. oświadczenie, że pieniądze uzyskane ze sprzedaży mieszkania zostaną przeznaczone na sfinansowanie budowy i wykończenie budynku mieszkalnego.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ł. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu wyżej wymienionej darowizny. W trakcie postępowania ustalono, że M. K. i M. K. w dniu 6 września 2004 r. uzyskali pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego. Ustalono również, że w dniu 28 kwietnia 2005 r. M. K. kupił przedmiotowy lokal mieszkalny. Organ odwoławczy wskazał, że w tych okolicznościach organ podatkowy prawidłowo uznał, iż M. K. nie dochowała warunków uprawniających ją do mieszkaniowej ulgi podatkowej, wynikającej z art. 16 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadku i darowizn. Jednym z nich jest zamieszkiwanie w nabytym lokalu przez pięć lat (art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy ).
W tych okolicznościach - w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej - podniesiony przez skarżących zarzut pod adresem decyzji organu I instancji, dotyczący naruszenia prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od spadku i darowizn, nie mógł być uwzględniony. Ustawodawca przewidział możliwość zbycia lokalu przed upływem pięcioletniego terminu bez konsekwencji w postaci utraty prawa do ulgi, jeżeli zbycie było spowodowane koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, jednakże pod warunkiem nabycia innego budynku lub uzyskania pozwolenia na jego budowę albo nabycia innego lokalu nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia. Z powyższego wynika wyraźnie, że musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wyzbyciem się mieszkania otrzymanego w darowiźnie w celu poprawy warunków mieszkaniowych, a nabyciem innego mieszkania lub domu albo uzyskaniem pozwolenia na jego budowę. W ocenie organu odwoławczego, analiza akt sprawy nie wskazuje na występowanie takiej zależności pomiędzy zbyciem przez M. K. mieszkania w dniu 18 kwietnia 2006 r. , a uzyskaniem przez nią i jej męża pozwolenia na budowę domu w dniu 6 września 2004 r.