Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), WSA Małgorzata Fita, Protokolant Referent stażysta Julita Urbaś, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 lipca 2009 r. sprawy ze skargi J. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz J. T. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1. Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania I. T., na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit a/ ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa / Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. /, uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z [...], określającą I. i J. małżonkom T. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w wysokości 10 941 zł i określił małżonkom T. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w wysokości 2 239 zł.
Dyrektor Izby Skarbowej uzasadniał, że ustalenia kontroli skarbowej i podatkowej wskazały nieprawidłowości w pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez J.T. w spółce jawnej "A", w zakresie przetwórstwa ziół. Konsekwencją stwierdzonych nieprawidłowości było zaniżenie przychodów z tej działalności o 24 670,30 zł. Stwierdzono również ewidencjonowanie w księgach rachunkowych wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów oraz nierzetelne prowadzenie dokumentacji księgowej w zakresie kosztów zakupu ziół, w następstwie zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o 151 863,67 zł. Organ podatkowy pierwszej instancji dokonał oszacowania kosztów zakupu ziół w oparciu o wskaźniki wydajności produkcji, pochodzące od innych jednostek o podobnym profilu działalności. Dyrektor Izby Skarbowej uzasadniał, że szczegółowe ustalenia w tym zakresie zostały opisane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, jak też w poprzedzającym jej wydanie wyniku kontroli z 16 sierpnia 2006 r.
Dyrektor Izby Skarbowej wskazał na zawarte w odwołaniu zarzuty naruszenia:
- art. 92 § 3 oraz art. 133 § 3 Ordynacji podatkowej poprzez niewłaściwe zastosowanie tych przepisów;
- art. 123 Ordynacji podatkowej wskutek niezapewnienia stronie czynnego udziału w postępowaniu;
- art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1, art. 188 Ordynacji podatkowej wskutek nieuwzględnienia wniosków dowodowych strony;
- art. 191 Ordynacji podatkowej przez błędną ocenę dowodów;
- art. 192 Ordynacji podatkowej przez przyjęcie za udowodnione okoliczności faktycznych, co do których strona nie miała możliwości wypowiedzenia się;
- art. 23 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej przez niewłaściwe zastosowanie tego przepisu;
- art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez niewłaściwe zastosowanie tego przepisu, polegające na uznaniu za przychód zasądzonych przez sądy kosztów procesów, których podatnik nie otrzymał;
- art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez niewłaściwe zastosowanie tego przepisu;
- art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez niewłaściwe zastosowanie tego przepisu;