Sprawa ze skargi Bernarda D. i Sławomira B. - Spółki cywilnej "Prywatna Stacja Benzynowa" na 9 decyzji Izby Skarbowej w B.-P. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące styczeń
Tezy

1. Sformułowanie zawarte w art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ o "naruszeniu przepisów art. 240 lub art. 247" przez decyzję organu pierwszej instancji rozumieć należy w ten sposób, że dla kasacji decyzji organu pierwszej instancji przez organ odwoławczy wystarczającym jest stwierdzenie, iż postępowanie organu pierwszej instancji dotknięte jest wadą określoną w art. 240 lub, iż decyzja organu pierwszej instancji zawiera wadę określoną w art. 247 ordynacji podatkowej.

2. Status organów kontroli skarbowej nadaje inspektorom kontroli skarbowej art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ i fakt, iż nie są oni organami podatkowymi, wyczerpująco wymienionymi w art. 13 ordynacji podatkowej, podkreśla nadane, w art. 24 ust. 3 ustawy o kontroli skarbowej, uprawnienie organu podatkowego przysługujące przy określaniu podstaw opodatkowania.

3. Ustawodawca w art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ uznał, iż kwalifikowana wadliwość decyzji inspektora kontroli skarbowej stwierdzona w postępowaniu odwoławczym przez izbę skarbową uzasadnia skierowanie sprawy tą decyzją rozstrzygniętej do ponownego rozpoznania przez właściwy dla podatnika urząd skarbowy, tak aby rozpoznanie sprawy dokonane zostało w systemie organów podatkowych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bernarda D. i Sławomira B. - Spółki cywilnej "Prywatna Stacja Benzynowa" na 9 decyzji Izby Skarbowej w B.-P. z dnia 11 maja 1998 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące styczeń-maj, lipiec, wrzesień-listopad 1997 r. - uchyla zaskarżone decyzje; (...).

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonymi decyzjami Izba Skarbowa w B.-P. uchyliła w całości decyzje Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w B.-P. Bernarda D. i Sławomira B. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń-maj, lipiec, wrzesień-listopad 1997 r. oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za te miesiące i przekazała te sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Jako podstawę prawną decyzji Izba Skarbowa wskazała art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" w związku z art. 247 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej /Dz.U. 1997 nr 137 poz. 926 ze zm./.

W jednobrzmiących uzasadnieniach zaskarżonych decyzji Izba wyjaśniła, że postępowanie kontrolne organu I instancji obejmowało sprawdzenie prawidłowości rozliczeń obrotu olejem opałowym w 1997 r. oraz rzetelności rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług za ten okres. Według ustaleń kontrolnych spółka nie zaewidencjonowała całości sprzedaży oleju, co skutkowało określeniem należnego podatku VAT za poszczególne miesiące w kwotach innych niż wynikające z deklaracji oraz ustaleniem dodatkowego zobowiązania podatkowego za te okresy rozliczeniowe. Izba wskazała, że Inspektor Kontroli Skarbowej dokonał w swych decyzjach określenia należnego podatku VAT jedynie od sprzedaży oleju opałowego, podczas gdy spółka w każdym z okresów rozliczeniowych dokonywała sprzedaży również innych towarów, opodatkowanych różnymi stawkami podatkowymi, a także dokonywała zakupów rozliczając podatek naliczony. W ocenie Izby, objęcie przedmiotem decyzji, wydanych za poszczególne okresy rozliczeniowe, tylko jednej z czynności podlegających opodatkowaniu, a wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, przesądza, iż decyzje te podjęte zostały z rażącym naruszeniem art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. 1993 nr 11 poz. 50 ze zm./, wskazanym jako ich podstawa prawna. Zdaniem Izby, organ kontroli skarbowej mógł zastosować ten przepis poprzez weryfikację kwoty zobowiązania podatkowego wynikającą z deklaracji podatkowej, a nie poprzez weryfikację jednej kwoty, jakkolwiek miała ona wpływ na wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług. Nie uwzględnienie w decyzjach organu I instancji podatku należnego od innych czynności wykonanych przez Spółkę i podatku naliczonego obniżającego podatek należny w danym miesiącu, prowadziło zdaniem Izby, do rażącego naruszenia prawa i obligowało organ odwoławczy do uchylenia decyzji i przekazania spraw nimi objętych do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, stosownie do art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" Ordynacji podatkowej. Jednocześnie Izba wskazała, że w ponownym postępowaniu ocenić należy pełny materiał dowodowy, a zatem uzupełniony o dowody zgłoszone przez Spółkę w postępowaniu odwoławczym oraz wyjaśnić znaczenie stwierdzeń zawartych przez Inspektora w protokole z badania dokumentów z dnia 19 lutego 1998 r.

Strona 1/4