Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Kręcisz, Sędziowie WSA Halina Chitrosz, WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca),, Protokolant Referent stażysta Iwona Lachowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi E. M. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji - oddala skargę.
1. Zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego z dnia 12 maja 2010 r., uznające zarzuty E. M.-T. w sprawie prowadzenia egzekucji za nieuzasadnione.
Dyrektor Izby Skarbowej przedstawił stan sprawy, w którym Burmistrz Miasta w dniu 16 listopada 2009 r. wystawił tytuł wykonawczy SW-[...]/09. Tytuł wykonawczy obejmował obowiązek E. M. - T. zapłaty opłaty adiacenckiej. Wierzyciel skierował tytuł wykonawczy do realizacji przez Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego wszczął postępowanie egzekucyjne, dokonał zajęcia prawa majątkowego / wierzytelności pieniężnej /. W dniu 1 lutego 2010 r. zobowiązana złożyła zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji, których przedmiotem było: przedawnienie zobowiązania, niedopuszczalność egzekucji administracyjnej, brak podstawy prawnej prowadzenia egzekucji, brak doręczenia upomnienia przed wystawieniem tytułu wykonawczego. Wierzyciel Burmistrz Miasta postanowieniem z dnia 24 lutego 2010 r. przedstawił stanowisko w sprawie zarzutów i oceni je jako nieuzasadnione. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu zażalenia zobowiązanej, postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2010 r. utrzymało w mocy postanowienie Burmistrza Miasta. Skarga na ostateczne postanowienie została odrzucona prawomocnym postanowieniem z dnia 27 lipca 2010 r. w sprawie II SA/Bk 483/10. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 12 maja 2010 r. zarzuty zobowiązanej uznał za nieuzasadnione. Zobowiązana w zażaleniu wniosła o uchylenie postanowienia Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego i o umorzenie postępowania egzekucyjnego.
W tym stanie sprawy Dyrektor Izby Skarbowej zważył, że zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji nie są uzasadnione. Stanowisko wierzyciela wiąże organ egzekucyjny w zakresie stwierdzenia istnienia egzekwowanego obowiązku, stwierdzenia prawidłowości doręczenia decyzji w sprawie opłaty adiacenckiej oraz w zakresie stwierdzenia, że nie nastąpiło przedawnienie egzekwowanej należności. To związanie organu egzekucyjnego ma podstawę prawną w art. 33 pkt 1, art. 34 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji / Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm. - ustawa egzekucyjna /, za stanowiskiem w sprawach: II GSK 826/08, II FSK 1480/05. Badanie prawidłowości doręczenia decyzji w sprawie egzekwowanej należności wyklucza art. 29 § 1 ustawy egzekucyjnej / za stanowiskiem w sprawie II FSK 1378/08 /.
Prowadzenie egzekucji ma podstawę prawną w art. 2 § 1 pkt 3, art. 3 ustawy egzekucyjnej w powiązaniu z art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami / Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm. /.
W tytule wykonawczym / poz. 30 / podano, że podstawą prawną egzekwowanej należności jest decyzja. Podano jej datę, numer.
Zobowiązanej zostało doręczone upomnienie w dniu 14 sierpnia 2001 r. Przy kolejnym wystawieniu tytułu wykonawczego ponowne doręczenie upomnienia nie ma podstawy prawnej / art. 27 § 3 w powiązaniu z art. 15 § 1 ustawy egzekucyjnej, § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, Dz.U. Nr 137 poz. 1541 ze zm., za stanowiskiem w sprawie II FSK 315/08 /.