Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2007 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Anna Kwiatek,, Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi "A" SA w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] po rozpatrzeniu odwołania pełnomocnika A S. A. w [...] z dnia 12 marca 2010 r. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] odmawiającej wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy [...] w sprawie podatku od nieruchomości za 2007 rok, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt. 1 w związku z art. 221 oraz art. 249 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...]

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze podnosiło, że decyzją z [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] działając, jako organ pierwszej instancji odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...]

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] stwierdziło, iż w przedmiotowej sprawie decyzja, co do której, zostało wniesione przez stronę żądanie stwierdzenia nieważności została równocześnie zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...]. W ocenie Kolegium skoro w/w decyzja będzie przedmiotem sądowej kontroli pod kątem jej zgodności z prawem to nie ma potrzeby wszczynania przez Kolegium postępowania w celu stwierdzenia nieważności tej decyzji.

W odwołaniu od decyzji strona skarżąca wskazała na nieprawidłową interpretację art. 249 § 1 Ordynacji podatkowej dokonaną przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Zdaniem strony do momentu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny, sprawa stwierdzenia nieważności decyzji, którą zaskarżono do sądu powinna być przedmiotem merytorycznego rozstrzygnięcia przez organ podatkowy.

Rozpatrując odwołanie Kolegium wskazało, że w postępowaniach nadzwyczajnych umożliwiających usunięcie z obrotu prawnego decyzji ostatecznych dotkniętych najpoważniejszymi wadami - a takim jest postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności - w pierwszej kolejności podlegają badaniu przesłanki warunkujące uruchomienie trybu nadzwyczajnego.

Odwołując się do art. 249 § 1 Ordynacji podatkowej Kolegium stwierdziło, że organ wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli w szczególności: żądanie zostało wniesione po upływie 5 lat od dnia doręczenia decyzji lub sąd administracyjny oddalił skargę na tę decyzję chyba, że żądanie oparte jest na przepisie art. 247 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej. Podkreśliło, że z brzmienia tego przepisu wynika, iż negatywne przesłanki uniemożliwiające wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej nie stanowią katalogu zamkniętego. Określenie "w szczególności" oznacza, iż zawarte w nim wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy, a ustawodawca dopuszcza odmowę wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji również z innych przyczyn. "Otwarty katalog przypadków powodujących odmowę wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, może (i powinien) być uzupełniany o takie sytuacje, które w myśl przepisów ogólnych uniemożliwiają prowadzenie jakiegokolwiek postępowania podatkowego." (zob. wyrok WSA z 23 stycznia 2009 r., I SA/Wr 1032/08).

Strona 1/5