Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Anna Kwiatek, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Referent stażysta Julita Urbaś, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz G. S. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1. Decyzją z [...] nr [...], wydaną po wznowieniu postępowania podatkowego, Prezydent Miasta ustalił G. S. łączne zobowiązanie pieniężne za lata 2001 - 2004, w tym zobowiązanie w podatku od nieruchomości za nieruchomość położoną w Z. przy ul. K..
2. Wnioskiem złożonym 6 marca 2008 r. / data stempla pocztowego / G. S. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta z [...] nr [...], na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa / Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm. / .
Argumentował, że decyzja Prezydenta Miasta rażąco narusza art. 120, art. 122, art. 187 § 1, art. 124, art. 210 § 4, art. 191 Ordynacji podatkowej przez naruszenie prawa podatkowego, przez zaniechanie wszechstronnego zebrania i rozważenia całego materiału dowodowego, przez zaniechanie ustalenia prawdy obiektywnej, przez niedostateczne uzasadnienie decyzji, przez przekroczenie prawa do swobodnej oceny dowodów oraz że rażąco narusza art. 5 ust. 4 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych / Dz. U. z 2006, Nr 121, poz. 844 ze zm. - dalej u.p.o.l. /.
Argumentował, że Prezydent Miasta nie przeprowadził postępowania dowodowego zgodnie z wytycznymi decyzji kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego nr [...] z [...], kiedy ponownie rozpatrywał sprawę. Takie działanie Prezydenta Miasta doprowadziło do zawyżenia podstawy opodatkowania stawką dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej za lata 2001 - 2004. W ten sposób Prezydent Miasta rażąco naruszył prawo.
3. Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...] nr [...] odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta z [...] nr [...].
Uzasadniało, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej jest postępowaniem nadzwyczajnym, w którym ocenie podlega czy ostateczna decyzja została wydana w warunkach kwalifikowanego naruszenia prawa z art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej. W postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej nie podlega ocenie proces postępowania dowodowego poprzedzający jej wydanie. W tym postępowaniu nie podlega ponownemu rozpatrzeniu istota sprawy.
Zważyło, że analiza decyzji Prezydenta Miasta z [...] i akt sprawy nie prowadzi do stwierdzenia rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej. Nie pozwala na kategoryczne stwierdzenie, by ustalony stan faktyczny pozostawał w sprzeczności ze zgromadzonymi dowodami czy by zastosowano przepisy prawa podatkowego, które nie odpowiadały ustalonemu stanowi faktycznemu. Twierdzenie wnioskodawcy o zawyżeniu podstawy opodatkowania stawką dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest okolicznością wymagającą przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego, niedopuszczalnego w nadzwyczajnym postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej.