Sformułowanie "o niedopuszczalności odwołania, ponieważ odwołanie wniesione zostało z uchybieniem terminu do jego wniesienia" w sentencji orzeczenia jest błędne, gdyż inne są przyczyny orzekania o niedopuszczalności odwołania /przyczyny podmiotowe i przedmiotowe/, a inne przy orzekaniu o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania.
Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę zważył, co następuje:
Przepisem prawa w oparciu o który wydane zostało zaskarżone postanowienie jest art. 134 Kpa. Wskazany wyżej przepis określający tzw. postępowanie wstępne przed organem odwoławczym stanowi, że organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Na etapie postępowania wstępnego podejmowane są czynności w celu ustalenia czy odwołanie jest dopuszczalne i czy zostało ono wniesione z zachowaniem terminu. Po zakończeniu postępowania wstępnego, które dało negatywny wynik organ odwoławczy wydaje postanowienie i orzeka: 1/ albo o niedopuszczalności odwołania, 2/ albo o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania.
Izba Skarbowa w zaskarżonym postanowieniu orzekła o niedopuszczalności odwołania, ponieważ odwołanie wniesione zostało z uchybieniem terminu do jego wniesienia. Takie sformułowanie sentencji orzeczenia jest oczywiście błędne, gdyż inne są przyczyny orzekania o niedopuszczalności odwołania /przyczyny podmiotowe i przedmiotowe zob. Kodeks Postępowania Administracyjnego - Komentarz B. Adamiak i J. Borkowski str. 574 i następne/, a inne przy orzekaniu o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego powyższe uchybienie nie mogło jednak stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonego postanowienia, ponieważ nie mogło mieć ono istotnego wpływu na wynik sprawy /art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o NSA/.
Z akt administracyjnych wynika bowiem, iż skarżąca potwierdziła odbiór decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 17 marca 1997 r. w dniu 4 kwietnia 1997 r. W decyzji poinformowana została o trybie i terminie odwołania. Termin do wniesienia odwołania upłynął w dniu 18 kwietnia 1997 r., natomiast odwołanie wniesione zostało bezpośrednio do organu I instancji w dniu 21 kwietnia 1997 r. Nie może więc budzić wątpliwości, iż nastąpiło uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Przy czym skarżąca nie wnosiła o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania.
W tych więc warunkach zaskarżone postanowienie, pomimo iż błędnie zostało nazwane postanowieniem o "niedopuszczalności odwołania", jest w swej istocie postanowieniem stwierdzającym uchybienie terminu do wniesienia odwołania i w tym zakresie odpowiada ono prawu.
Z powyższych względów nie znajdując podstaw do uwzględnienia skargi na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należało orzec jak w sentencji wyroku.