Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatki inne, Administracyjne postępowanie
Tezy

Bez względu na wysokość sumy spornej podatkowa komisja odwoławcza jest organem odwoławczym jedynie w sprawach wymiaru podatku dochodowego od dochodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 21 i art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/, Sąd sprawując kontrolę legalności zaskarżonej decyzji nie jest związany granicami skargi. Niezależnie więc od zarzutów sformułowanych w skardze podnieść należało, że zaskarżona decyzja wydana została przez Podatkową Komisję Odwoławczą przy Izbie Skarbowej z naruszeniem przepisu określającego jej właściwość tj. par. 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych Komisji odwoławczych /Dz.U. nr 30 poz. 212 ze zm./.

Przepis ten stanowi, że podatkowa komisja odwoławcza jest organem odwoławczym w sprawach dotyczących wymiaru podatków obrotowego i dochodowego, gdy podstawy opodatkowania z braku niezbędnych danych do ich ustalenia określone zostały w drodze szacunkowej, a wysokość spornej sumy podatków za rok podatkowy przekracza 10 tys. zł. Bez względu na wysokość sumy spornej komisja jest organem odwoławczym jedynie w sprawach wymiaru podatku dochodowego od dochodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.

W decyzji Urzędu Skarbowego w sposób nie budzący wątpliwości wskazane zostało, że skarżący zaliczkami uiścił podatek obrotowy w 1993 r. w kwocie 30.748,80 zł, stąd na skutek dokonanego tą decyzją wymiaru do zapłaty pozostała kwota 5.854,40 zł. Sporna kwota podatku nie przekraczała więc 10.000 zł, stąd brak było niezbędnej przesłanki otwierającej właściwość Podatkowej Komisji Odwoławczej.

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 w. cyt. ustawy o NSA w związku z art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a o kosztach orzekł na podstawie art. 55 ust. 1 w. cyt. ustawy o NSA.

Strona 1/1