Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Ryniec, Sędziowie WSA Halina Chitrosz,, NSA Ewa Gdulewicz (spr.), Protokolant st.insp.sąd. Magdalena Futyma, po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi W. A. [...] w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy oprocentowania opłaty prolongacyjnej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] nr [...], II. orzeka, że zaskarżona decyzje nie podlega wykonaniu w całości.
Zaskarżoną decyzją, działając na podstawie art. 233 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania W. A. od decyzji Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] Nr [...], odmawiającej oprocentowania opłaty prolongacyjnej ustalonej w decyzji Trzeciego Urzędu Skarbowego w L. z dnia 16 czerwca 2000r. w podatku od towarów i usług, uchylonej decyzją Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w L. z dnia 6 września 2004 r. Nr [...], utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że po uchyleniu ww. decyzji z dnia 6 września 2004r. w sprawie rozłożenia na raty zaległości podatkowej w podatku VAT wraz z odsetkami i umorzeniu postępowania w sprawie organ pierwszej instancji, po rozpatrzeniu wniosku podatnika z 6 września 2004r. w sprawie żądania zwrotu opłaty prolongacyjnej wraz z odsetkami, dokonał w dniu 9 września 2004r. zwrotu opłaty prolongacyjnej w kwocie 11.269,60 zł (bez odsetek).
Decyzją z dnia [...] Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego odmówił oprocentowania ww. kwoty opłaty prolongacyjnej, stwierdzając, że w świetle obowiązujących przepisów ordynacji podatkowej brak jest podstawy prawnej do naliczania odsetek od opłaty prolongacyjnej, bowiem nie stanowi ona nadpłaty w rozumieniu art. 72 § 1 ordynacji podatkowej.
W odwołaniu od tej decyzji podatnik wnosząc o jej zmianę, zarzucił naruszenie art. 72 w zw. z art. 78 § 1 ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu odwołania wskazano, że uiszczona opłata prolongacyjna, w sytuacji uchylenia decyzji określającej zaległość podatkową, stanowi uzyskany przez organ podatkowy wpływ pieniężny nie mający podstawy prawnej.
Zdaniem strony, odmowa uznania opłaty prolongacyjnej za nadpłatę, przy jednoczesnym braku możliwości dochodzenia odsetek od ww. opłaty na gruncie cywilnoprawnym jest naruszeniem porządku prawnego. Zdaniem podatnika opłata prolongacyjna jest uiszczana "w miejsce" odsetek za zwłokę w wysokości 50% ich stawki, co potwierdza bezzasadność stanowiska w sprawie odmowy uznania opłaty prolongacyjnej za nadpłatę.
Rozpatrując odwołanie, organ drugiej instancji podzielił stanowisko organu I instancji, iż dla określenia ewentualnego należnego podatnikowi oprocentowania niezbędne jest wcześniejsze ustalenie nadpłaty w oparciu o treść art. 72 § 1 ordynacji podatkowej. Cytując treść ww. artykułu stwierdził, że opłata prolongacyjna nie wypełnia zawartej w art. 6 ordynacji podatkowej definicji podatku. Stanowi ekwiwalent za korzyści utracone przez Skarb Państwa na skutek odroczenia terminu płatności podatku (zaległości podatkowej) lub rozłożenia płatności na raty. Obowiązek uiszczenia opłaty prolongacyjnej wynika wyłącznie z wydanej decyzji. Wbrew twierdzeniom podatnika, opłata prolongacyjna nie jest uiszczana "w miejsce odsetek". Kwestia odsetek jest odrębnym zagadnieniem, do którego odnoszą się regulacje zawarte w art. 53-56 ordynacji podatkowej.