Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2003
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (spr.), Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, Asesor WSA Jerzy Drwal, Protokolant Stażysta Kamil Rutkowski, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi P.T. K. C. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2003 - 2006 - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia [...], nr. [...] Prezydent Miasta określił "A-- spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2003 - 2005 w kwotach po 39 725, 70 złotych i za rok 2006 w wysokości 39 726 złotych. Organ podatkowy wyjaśnił, że spółka nie zadeklarowała do opodatkowania pięciu stacji bazowych telefonii komórkowej , umieszczonych na kominie kotłowni, wieży telekomunikacyjnej, wieży kościoła, elewatorze i dachu kamienicy, które w jego ocenie podlegają opodatkowaniu jako budowle związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Po rozpoznaniu odwołania spółki Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję w całości i sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

W ocenie organu odwoławczego prawidłowa jest ocena Prezydenta Miasta o uznaniu stacji bazowej telefonii komórkowej za budowle związane z działalnością gospodarczą spółki. Zasadności takiego stanowiska organ dopatrzył się w treści art.1a ust.1 pkt.2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych ( tekst jedn. Dz.U z 2002r. Nr. 9, poz. 84 ze zmianami ) według którego budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego , nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury , a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego , związane z obiektem budowlanym , które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Za taką oceną przemawia również art.3 pkt.3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane ( tekst jedn. Dz.U. z 2003r. Nr. 207, poz. 2016 ze zmianami ) gdzie przyjęto, że za budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Ograniczając się do powołanych definicji organ skonstatował, że ich analiza daje podstawę do stwierdzenia, iż stacje bazowe telefonii komórkowej są budowlami, czego potwierdzeniem są także uzyskane przez spółkę pozwolenia na ich budowę.

Wadliwość decyzji sprowadza się w mniemaniu Kolegium do błędnego wyliczenia wartości budowli przez biegłego i naruszenia art. 197 § 3 i art.122 Ordynacji podatkowej. Wartość ta stosownie do art. 4 ust.1 pkt.3 i art.4 ust.5 powinna zostać ustalona na dzień powstania obowiązku podatkowego , czyli na dzień 1 stycznia 2003r. Tymczasem biegły ustalił wartość budowli na dzień 1 stycznia 2007r. Naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej polega natomiast , w ocenie organu odwoławczego , na nie wyjaśnieniu wszystkich okoliczności sprawy , co miałoby polegać na pominięciu przy rozstrzyganiu sprawy decyzji o pozwoleniu na budowę wspomnianych stacji oraz projektów stanowiących podstawę ich wydania . Ma to, zdaniem Kolegium, istotne znaczenie dla sprawy, skoro w załączonych do akt sprawy decyzjach o pozwoleniu na użytkowaniu stacji nie ma wzmianki o systemach antenowych , urządzeniach nadawczo - odbiorczych i liniach zasilających , które w pozwoleniach na budowę wymieniane są obok stacji bazowych. Nie ma zatem, zdaniem organu odwoławczego, materiału dowodowego na podstawie którego możliwe jest stwierdzenie, czy stacja bazowa z wymienionymi urządzeniami stanowi funkcjonalną całość stanowiącą budowlę w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach lokalnych.

Strona 1/4