Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) Protokolant Starszy asystent sędziego Anna Gilowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 listopada 2015 r. sprawy ze skargi T. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania T. W., utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej skarżącego jako osoby trzeciej.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.
Pismem z dnia 2 października 2014 r. T. W. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] r. w sprawie solidarnej odpowiedzialności podatkowej skarżącego jako członka zarządu T. za zaległości podatkowe tego stowarzyszenia z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące: lipiec, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2004 r. oraz styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj i listopad 2005 r.
Według T. W. zarówno decyzja Dyrektora Izby Skarbowej, jak i poprzedzająca ją decyzja Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa, to jest w szczególności przepisów art. 116 § 1 i art. 116a oraz art. art. 120, art. 121, 122, 133 § 1, 187 § 1 Ordynacji podatkowej. W ocenie skarżącego rażące naruszenie prawa polegało na tym, że obydwa organy nie prowadziły postępowania podatkowego w sprawie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe T. z tytułu podatku od towarów i usług w stosunku do wszystkich członków zarządu T. . W uzasadnieniu wniosku skarżący powołał się na orzeczenia sądów, które wskazują, że organ podatkowy ma obowiązek prowadzenia postępowania w przedmiocie odpowiedzialności za zaległości podatkowe danego podmiotu wobec wszystkich osób mogących ponosić taką odpowiedzialność. W sytuacji, gdy organ podatkowy orzekł o odpowiedzialności wszystkich osób trzecich, które ponoszą solidarną odpowiedzialność z podatnikiem, powstaje możliwość regresowego dochodzenia przez tego dłużnika od pozostałych zobowiązanych solidarnie zwrotu odpowiedniej części uiszczonych zaległości. Powołał się również na wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FSK 1707/11 i wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 437/13, które zapadły w sprawie L. K. - innego członka zarządu T. . Ostatecznie WSA w Lublinie orzekł, że organy podatkowe naruszyły przepisy postępowania podatkowego, gdyż z akt podatkowych sprawy nie wynika, czy toczyło się postępowanie wobec dziesiątego członka zarządu - M. W.. Skarżący dodał, że w konsekwencji tych wyroków, przy identycznym stanie prawnym i faktycznym decyzje organów podatkowych obu instancji, dotyczące L. K., zostały uchylone, a ostatecznie postępowanie wobec L. K. zostało umorzone. W ocenie skarżącego organ podatkowy powinien dążyć do wyeliminowania z obrotu prawnego także decyzji wydanej w stosunku do niego, a istnienie obecnego stanu jest nie do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności.