Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych za grudzień 2018 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędziowie WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca) WSA Monika Kazubińska-Kręcisz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi M. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych za grudzień 2018 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/10

Decyzją z [...]. nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z [...] nr [...] o orzeczeniu o odpowiedzialności M. N. jako płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu niepobranego podatku za grudzień 2018 r.

Powodem wydania decyzji przez organ pierwszej instancji było ustalenie, że M. N. 14 grudnia 2018 r. sporządził akt notarialny o nr Rep. A [...], dotyczący sprzedaży działki gruntu rolnego nr [...] o powierzchni 3,01 ha w miejscowości K. gm. [...], nie pobierając przy tym podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 lit. a ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poza. 1150 ze zm., dalej u.p.c.c.).

W odwołaniu od tej decyzji, strona zarzuciła naruszenie art. 9 pkt 2 u.p.c.c. w związku z art. 31 ust. 1 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. 2020 r., poz. 708, dalej - u.p.p.) poprzez uznanie, że notariusz, który działa jedynie na podstawie u.p.c.c. miał też obowiązek stosowania, podczas sporządzania aktu notarialnego, przepisów u.p.p. W jej ocenie nie ponosi ona winy w niepobraniu i niewpłaceniu podatku, bowiem obowiązki wynikające z u.p.p. nałożone są na organ podatkowy a nie notariusza.

Rozstrzygając sprawę, organ odwoławczy powołał się na przepisy art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a), art. 10 ust. 2 i 3 lit. c) u.p.c.c. oraz art. 8, art. 30 § 1 i art. 30 § 5 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, dalej - O.p.) i wskazał, że obowiązkiem notariusza jako płatnika, jest obliczenie i pobranie należności podatkowych, w tym podatku od czynności cywilnoprawnych, a następnie jego wpłacenie na rzecz właściwego organu podatkowego. W razie stwierdzenia, że podatek od czynności cywilnoprawnych nie został pobrany, płatnik (w tym wypadku notariusz) nie odpowiada, jeżeli wykaże brak swojej winy w niepobraniu tego podatku.

Następnie wskazał na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 9 listopada 2010 r., SK 10/08, w którym Trybunał wymieniając obowiązki i uprawnienia notariusza podał, że odpowiada on za własne działanie (bądź zaniechania działania) związane z wykonywaniem przez niego ustawowych obowiązków płatnika, a nie za zobowiązanie osoby trzeciej (podatnika). Odpowiedzialność majątkowa notariusza jako płatnika nie wynika z zachowania innego podmiotu (tj. podatnika). Płatnik nie ponosi odpowiedzialność jedynie w sytuacji, w której za niewłaściwe obliczenie podatku winę ponosi podatnik. Notariusz nie może się zasłaniać nieznajomością przepisów prawa.

Przenosząc te uwagi na grunt rozstrzyganej sprawy, organ podał, że sporządzając akt notarialny Rep. A Nr [...] notariusz stwierdził w § 3, że kupujący nabywa grunty w celu powiększenia gospodarstwa rolnego; powierzchnia gospodarstwa powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz że gospodarstwo to będzie prowadził przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) na 1408/2013 z 18 grudnia 2013 r., w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 13). W § 12 natomiast stwierdził, że podatku od sporządzonej umowy sprzedaży nie pobrano na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Strona 1/10