Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (spr.),, Asesor WSA Wojciech Kręcisz, Protokolant Stażysta Kamil Rutkowski, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 października 2007 r. sprawy ze skargi M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w marcu 2006 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz M. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1. Spółka "A" z ograniczoną odpowiedzialnością w L. wystąpiła do Naczelnika Urzędu Celnego o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym za miesiąc marzec 2006 r., w kwocie 167 153 zł, zapłaconego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej.
W uzasadnieniu spółka podała, że zapłaciła podatek akcyzowy z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz dystrybutorów energii elektrycznej, nie bezpośrednio konsumentom. Spółka zapłaciła podatek akcyzowy na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym. Przepisy tej ustawy o obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od sprzedaży energii elektrycznej przez producenta dystrybutorom tej energii są niezgodne z prawem wspólnotowym, naruszają art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej.
2. Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] odmówił wnioskującej spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu marcu 2006 r.
W uzasadnieniu nie rozważył niezgodności krajowej ustawy o podatku akcyzowym z prawem wspólnotowym. Wskazał na okoliczność, że również inne państwa członkowskie UE nie implementowały dyrektywy Rady 2003/96/WE.
Odmowę stwierdzenia nadpłaty uzasadniał argumentem, że spółka przeniosła ekonomiczny ciężar zapłaconego podatku akcyzowego na nabywcę energii elektrycznej, finalnie na konsumenta. W tej sytuacji zwrot zapłaconego podatku akcyzowego byłby bezpodstawnym wzbogaceniem spółki, kosztem Skarbu Państwa. Ocenił, że w tych okolicznościach sprawy nie jest spełniony art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej, który za podmiot wpłacający podatek uznaje podmiot, który poniósł ekonomiczny ciężar zapłaty podatku.
3. Na decyzję organu pierwszej instancji spółka "A" złożyła odwołanie do Dyrektora Izby Celnej.
Zarzuciła naruszenie:
1) art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 roku w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej w zakresie, w jakim przepis ten powinien znaleźć w sprawie bezpośrednie zastosowanie, skoro terminie do 1 stycznia 2006 r. nie został implementowany do krajowego porządku prawnego;
2) art. 91 ust. 3 Konstytucji RP w zakresie, w jakim wprowadza zasadę, że umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą, wyrażoną w ustawie, ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową;
3) art. 72 i następnych Ordynacji podatkowej przez ich błędną wykładnię i błędne przyjęcie, że nie istnieje nadpłata, gdy nienależnie zapłacony podatek został przez podatnika włączony do bazy kosztowej sprzedawanego towaru;