Zaświadczenie jest pochodną istniejących faktów lub stanu prawnego i wraz ze zmianą tych faktów lub stanu prawnego zaświadczenie staje się nieaktualne i może być wydane nowe, odpowiadające aktualnemu stanowi prawnemu lub aktualnym faktom.
Zaświadczenie nie stanowi decyzji w rozumieniu art. 104 Kpa.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w L. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 ze zm./ po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Urzędu Skarbowego w L. z 27 listopada 1996 r. w sprawie zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za 1994 r.
1/ uchyliła ww. decyzję w części określającej zobowiązanie podatkowe za wrzesień, październik i listopad 1994 r.,
2/ uchyliła zaskarżoną decyzję w części ustalającej zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług i ustaliła dodatkowe zobowiązanie podatkowe z tytułu zawyżenia podatku naliczonego w wysokości 330 zł.
w pozostałej części utrzymała powyższą decyzję w mocy.
W uzasadnieniu swojej decyzji Izba Skarbowa podała, że zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług podatnicy zwolnieni od podatku, na podstawie art. 14 ust. 6 są obowiązani do zaewidencjonowania sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. W okresie korzystania ze zwolnienia od podatku tj. do 23 września 1994 r. Spółka zaewidencjonowała jedynie sprzedaż w dniu 9 września /rachunek dla Stanisławy C./.
Jak wynika z zeznań świadków L.D., L.K. i S.G. zawartych w protokołach przesłuchań z 9 grudnia, 22 i 29 listopada 1994 r. dokonanych przez inspektora kontroli skarbowej Janusza L. oraz dowodów wpłaty wystawionych przez Spółkę cywilną "S." wystawionych 14 i 19 września 1994 r. Spółka dokonała w tym okresie /do 23 września/ sprzedaży na łączną kwotę 57.180 tys. st.zł, co nie zostało zaewidencjonowane w prowadzonej przez Spółkę ewidencji. Z wyżej wymienionych dowodów wynika jednoznacznie, że sprzedaży dokonała Spółka /dowody wpłaty/ i uzyskała z tego tytułu obrót w łącznej kwocie 57.180 tys. st.zł.
Z zeznania L.D. wynika, że pomnik został zamontowany po około 14 dniach od złożenia zamówienia na początku sierpnia 1994 r. czyli już w czasie istnienia Spółki "S.", która powstała 10 sierpnia. Zarzut odwołania, że obrót z tytułu tej sprzedaży nie jest obrotem Spółki jest bezpodstawny.
Przepisy ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej przewidują możliwość dokonania czynności kontrolnych pod nieobecność kontrolowanego /art. 19 ust. 3/. W takim przypadku z czynności kontrolnych, do których należy również przesłuchanie świadka sporządza się protokół, z którym kontrolowany jest zapoznawany i co do treści którego może zgłosić pisemne zastrzeżenia. Protokół taki, obejmujący przesłuchania ww. świadków sporządzony został i podpisany przez stronę 23 lutego 1995 r. Wbrew zarzutom odwołania postępowanie dowodowe w ww. zakresie nie wykazuje uchybień, które mogłyby mieć wpływ na dokonanie przez Izbę Skarbową odmiennych ustaleń co do stanu faktycznego niż będące podstawą do ustalenia przez Urząd Skarbowy zobowiązania podatkowego na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Izba Skarbowa zauważa, że dowodami mającymi zasadnicze znaczenie do ustalenia faktu dokonania sprzedaży przez Spółkę, są dowody wpłaty wystawione przez Spółkę wskazujące niezbicie na osiągnięcie z tego tytułu obrotu wysokości 41.180 tys. st.zł, a zeznania świadków potwierdzają dodatkowo tę okoliczność.