Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi M. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika - oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpoznaniu odwołania M. N., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia [...]. w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności skarżącego jako płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych, z tytułu niepobranego podatku za grudzień 2018 r. w kwocie [...]zł.
Jak wynika z akt sprawy i treści zaskarżonego rozstrzygnięcia, orzeczenie o odpowiedzialności skarżącego związane było z ustaleniem, że w dniu [...] r. sporządził jako notariusz akt notarialny nr Rep. A [...], obejmujący sprzedaż działek gruntu rolnego o nr [...], [...] o powierzchni [...] ha położonych w miejscowości K., gmina Ż., nie pobierając przy tym podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tymczasem w roku 2018 krajowy limit skumulowanej kwoty pomocy de minimis w rolnictwie został wykorzystany na dzień 7 listopada, wobec czego w przedmiotowej sprawie nie spełniono jednej z przesłanek zwolnienia podatkowego i podatek powinien zostać pobrany. Pomimo wezwania organu I instancji, skarżący nie złożył korekty deklaracji [...] za grudzień 2018 r.
Skarżący w odwołaniu podnosił naruszenie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej jako u.p.c.c.) w zw. z art. 31 ust. 1 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. W jego ocenie, przestrzeganie krajowego limitu skumulowanej pomocy de minimis w rolnictwie należy do naczelnika urzędu skarbowego, a nie do notariusza, dlatego też brak jest winy notariusza w tej materii. Nie jest zadaniem notariusza badanie czy dany rolnik jest uprawniony do skorzystania z pomocy de minimis. Notariusze działają tylko na podstawie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a przepisy te nie odsyłają do ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, czy też do wydanych na podstawie tej ustawy rozporządzeń. Przepisy te nie wskazują również, jakimi dowodami należy potwierdzić okoliczność skorzystania ze zwolnienia podatkowego.
Organ odwoławczy w rozpoznaniu odwołania podzielił stanowisko organu I instancji. Wskazał, że zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, notariusze są płatnikami podatku, a na mocy art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (dalej jako O.p.) odpowiadają za podatek niepobrany albo pobrany, ale nie wpłacony - chyba że podatek nie został pobrany z winy podatnika. W myśl tej ustawy, płatnicy nie odpowiadają za podatek niepobrany, jeżeli wykażą brak swojej winy w niepobraniu tego podatku (art. 10 ust. 3c u.p.c.c.).
Kwestia odpowiedzialności notariusza jako płatnika unormowana w art. 30 § 1 O.p. uznana została za zgodną z art. 64 ust. 1-3 w zw. z art. 21 oraz w zw. z art. 31 ust. 1 Konstytucji RP (wyrok Trybunatu Konstytucyjnego z dnia 9 listopada 2010 r., sygn akt SK 10/08).
W badanym w sprawie akcie notarialnym notariusz stwierdził, że kupujący nabywa grunty w celu powiększenia gospodarstwa rolnego, przy czym powierzchnia gospodarstwa powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz kupujący będzie gospodarstwo to prowadził przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia. Notariusz zapisał w akcie, że podatku nie pobrano z uwagi na zwolnienie, stanowiące pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym.