Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca) WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Protokolant Starszy inspektor sądowy Marta Ścibor po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 listopada 2017 r. sprawy ze skargi K. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2012 r. oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania K. W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...]Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za czerwiec [...]r.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...]r. Naczelnik [...]Urzędu Skarbowego w L. określił podatnikowi zobowiązanie w podatku od towarów i usług za czerwiec [...] r. w wysokości [...] zł. Decyzja została wydana w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dotyczący prawidłowości rozliczenia z budżetem państwa w zakresie podatku od towarów i usług za okres od 1 stycznia [...]do 31 grudnia [...]r. oraz podatku dochodowego od osób fizycznych za [...] r. Ustalono, że podatnik od dnia [...] r. prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą K. W. w B., której przedmiotem była sprzedaż paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw, handel akcesoriami samochodowymi i artykułami spożywczymi. Organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, że w ewidencji zakupu za czerwiec [...] r. oraz w deklaracji podatkowej za ten miesiąc wykazane zostały dwie faktury dokumentujące zakup oleju napędowego od firmy P. spółka z o. o.: nr [...] z dnia [...] r. na wartość netto [...]zł, podatek VAT [...]zł, wartość brutto [...] zł ([...] litrów) oraz nr [...] z dnia [...] r. na wartość netto [...] zł, podatek VAT [...] zł, wartość brutto [...] zł ([...] litrów).
Organ pierwszej instancji uznał, że podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w wymienionych fakturach ponieważ nie dokumentują one faktycznych operacji gospodarczych.
Po przeanalizowaniu całego zebranego w sprawie materiału dowodowego, argumentów przedstawionych w odwołaniu oraz żądań wniesionych w pismach procesowych z dnia [...] r. i z dnia [...] r. organ odwoławczy uznał, że podatnik nie spełnił warunków uprawniających go jako nabywcę towarów do dokonania odliczenia kwot podatku wynikających ze spornych faktur.
Organ zwrócił uwagę, że w stosunku do spółki P. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. w dniu [...] r. wydał decyzję zobowiązującą spółkę do zapłaty kwot wykazanych jako VAT w fakturach wystawianych w okresie od czerwca do listopada [...] r. w łącznej wysokości [...] zł. Decyzja ta objęła między innymi kwoty VAT opisane w fakturach zakwestionowanych w niniejszej sprawie. Organ zwrócił uwagę, że spółka P. została zawiązana w kwietniu [...] r. Jej kapitał zakładowy wynosił [...]zł przy [...]udziałach, odsprzedawanych dwukrotnie w kwietniu [...] r. W maju [...] r. udziały nabył B.W. za [...] zł, które następnie sprzedał w grudniu [...] r. za [...] zł. Siedziba spółki P. miała mieścić się w wynajmowanym lokalu użytkowym pod adresem wykazywanym jako siedziby jeszcze kilku innych spółek, nieprowadzących faktycznie żadnej działalności gospodarczej. Nie udało się ustalić gdzie rzeczywiście spółka P. prowadziła wywodzoną w sprawie działalność gospodarczą. Miała nabywać wewnątrzwspólnotowo paliwo od kontrahentów z Ł. i L., a następnie wystawiała faktury opisujące sprzedaż paliwa krajowym podmiotom. W drugim i trzecim kwartale [...]r. wystawiła w sumie [...] faktur, wykazując w nich wartość transakcji w wysokości netto [...] zł. W składanych deklaracjach nie wykazywała wewnątrzwspólnotowego nabycia paliwa. Za czas od maja do grudnia [...] r., kiedy udziały spółki P. należały do B. W., nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej, zasadniczo nie składała deklaracji podatkowych, a jedynie za drugi, trzeci i czwarty kwartał [...] r. złożyła deklaracje VAT- 7K. Organom podatkowym, po wyczerpaniu dostępnych źródeł dowodowych, nie udało się uzyskać sprawozdań finansowych spółki P. ani informacji o zatrudnianych pracownikach. Spółka ta nie była zarejestrowanym podatnikiem na potrzeby podatku akcyzowego. Podatek akcyzowy i opłatę paliwową płaciła za nią inna spółka na podstawie umowy zlecenia z czerwca [...] r. Mocą tej umowy spółka P. miała zlecić innej spółce wykonywanie wszelkich czynności dotyczących przyjęcia towaru, odpraw celnych i zapłaty podatku akcyzowego z opłatą paliwową. W tych okolicznościach, zdaniem organu, w zorganizowanym procederze zmierzającym do nadużycia prawa podatkowego spółka P. była tzw. "słupem". Świadczą o tym takie okoliczności, jak: brak rzeczywistej siedziby, własnej bazy magazynowej, środków transportu, środków trwałych, pracowników oraz korzystanie wyłącznie z pośredników, nieangażowanie własnych środków finansowych, krótki okres aktywności, szybkość rzekomych transakcji. W ocenie organu odwoławczego powyższe działania podejmowane przez spółkę w krótkim okresie aktywności należało zakwalifikować jako świadome i ukierunkowane na uniknięcie uregulowania zobowiązań o charakterze publicznoprawnym.