Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (spr.),, NSA Anna Kwiatek, Protokolant Stażysta Magda Gryzek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 listopada 2006 r. sprawy ze skargi L. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości w 2002 r. - oddala skargę
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U., z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania L. S. od decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...] w sprawie określenia skarżącej zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu sprzedaży w 2002 r. nieruchomości w kwocie 9.875 zł - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. określił skarżącej zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym w kwocie 9.875 zł od połowy przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego działki nr [...] wraz ze znajdującym się na niej budynkiem w wysokości 98.750 zł. Organ podatkowy I instancji nie podzielił stanowiska skarżącej, iż sprzedaż budynku miała miejsce po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
Od rozstrzygnięcia organu podatkowego I instancji strona odwołała się. W ocenie skarżącej rozstrzygniecie organu podatkowego nie znajduje podstaw w stanie faktycznym i prawnym, albowiem oparte zostało na podstawie przepisów prawa cywilnego, a nie podatkowego. Skarżąca nie zgodziła się z uzasadnieniem decyzji, iż pięcioletni okres należy liczyć od momentu "administracyjnego" przekształcenia prawa wieczystego użytkowania gruntów w prawo własności, co dotyczy także budynku, bo nie wynika to literalnego brzmienia art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi o dacie wybudowania, a ta data jest bezsporna i dotyczy roku 1992. Wskazała na naruszenia art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej.
Rozpatrując odwołanie Dyrektor Izby Skarbowej nie podzielił zarzutów i wniosków w nim zawartych. Wyjaśnił, iż w odwołaniu nie zakwestionowano określenia wysokości podatku dochodowego ze sprzedaży prawa majątkowego, a istota sporu w sprawie sprowadza się do interpretacji art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2002 r. w odniesieniu do przychodu ze sprzedaży pawilonu handlowego. W myśl tego przepisu źródłem przychodów jest odpłatne zbycie m.in. nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuję w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Wskazał, iż ustalony przez organ I instancji stan faktyczny pozostaje poza sporem, a mianowicie:
- zawarcie w dniu 26 lipca 1991 r. pomiędzy Zarządem Miasta a F. S. na 10 lat umowy dzierżawy gruntu położonego w L. przy ul. B. /obecnie ul. S./;
- wybudowanie na wydzierżawionym gruncie pawilonu handlowego, na podstawie decyzji Urzędu Miasta z dnia [...] lipca 1990 r. oraz z dnia [...] października 1992 r.;