Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej na podstawie art. 243 § 1 i 2, art. 240 § 1 pkt 5 w zw. z art. 241 § 1, art. 244 § 1 i art. 217 Ordynacji podatkowej wznowił postępowanie, a następnie decyzją z dnia 7 stycznia 2020 r., stosownie do art. 207, art. 240 § 1 pkt 5, art. 244 § 1, art. 245 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej odmówił uchylenia własnej decyzji ostatecznej z dnia 27 kwietnia 2018 r.
W odwołaniu pełnomocnik skarżącego zarzucając naruszenie art. 240 § 1 pkt 5 w związku z art. 207 oraz art. 244 § 1 i art. 245 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej poprzez błędne przyjęcie, że nie zaistniały przesłanki wznowienia postępowania określone w tym przepisie, domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji oraz orzeczenia zgodnie z wnioskiem o wznowienie postępowania, podtrzymując swoje stanowisko wyrażone w jego uzasadnieniu.
W rozpoznaniu odwołania, organ odwoławczy w pierwszej kolejności zwrócił uwagę, że wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym trybem wzruszania decyzji ostatecznych, którego celem jest stworzenie prawnej możliwości ponownego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie, jeżeli postępowanie podatkowe przed organem było dotknięte kwalifikowanymi wadami procesowymi oraz, że niedopuszczalne jest wykorzystanie postępowania wznowieniowego do pełnej merytorycznej kontroli decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym we wszystkich jej aspektach, bowiem nie jest to jego kontynuacja. Zakres postępowania wznowieniowego jest węższy, aniżeli postępowania zwyczajnego i toczy się tylko w zakresie oceny, czy zachodzą przesłanki określone w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. Argumentował również, że w świetle zasady trwałości decyzji ostatecznych wyrażonej w art. 128 Ordynacji podatkowej, uruchomienie nadzwyczajnego trybu wzruszania decyzji ostatecznych jest uzasadnione jedynie w sytuacji, gdy ciężar gatunkowy naruszenia prawa przeważa nad dobrem, jakie stanowi pewność tego obrotu.
Odnosząc się do wskazanej we wniosku o wznowienie postępowania podstawy prawnej, tj.: art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym, w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję organ odwoławczy zaznaczył, że okoliczności faktyczne lub dowody realizują ww. podstawę wznowienia postępowania, jeżeli spełniają łącznie następujące cechy. tj. są nowe, istniały w dniu wydania decyzji, są istotne dla sprawy i nie były znane organowi, który decyzję wydał, zaś brak chociażby jednej z tych cech, wyłącza możliwość przyjęcia, że ww. przesłanka wznowienia postępowania została spełniona. Przesłanki wznowienia postępowania podlegają ścisłej wykładni i nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający.
W tym kontekście stwierdził, że wskazana we wniosku o wznowienie postępowania okoliczność faktyczna, mająca zdaniem pełnomocnika doprowadzić do wzruszenia decyzji ostatecznej, nie spełnia łącznie wszystkich cech, o których mowa w ww. przepisie. Na ustalenie, czy podatnik wyraził wolę skorzystania z ulgi meldunkowej w sposób wskazany we wniosku o wznowienie postępowania mogłaby wpłynąć dopiero ocena okoliczności faktycznych, ale tej nie można jednak dokonywać w nadzwyczajnym trybie wznowienia postępowania, zaś wywodzenie korzystnych skutków prawnych z orzeczeń wydanych w sprawach, których przedmiotem była ocena decyzji wydanych w trybie zwykłym jest nieuprawnione.