Stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale także - eksport usług, tj. świadczenie przez podatnika usług poza państwową granicą Rzeczypospolitej Polskiej /art. 4 pkt 6 tej ustawy/, przy czym stawka podatku w eksporcie usług wynosi "0" procent, pod warunkiem prowadzenia przez podatnika ewidencji określonej w art. 27 ust. 4 /art. 18 ust. 3 cyt. wyżej ustawy/.
Eksportem usług są także, zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, usługi transportu międzynarodowego, których zakres oraz warunki, jakim muszą odpowiadać podatnicy, aby świadczone przez nich usługi mogły być uznawane na równi z eksportem usług, określił, na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 39 ust. 2 ustawy o VAT, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./.
Zaskarżoną decyzją z dnia 13 marca 1998 r., wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, art. 5 ust. 1 i 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, art. 10 ust. 2 w związku z art. 18 ust. 1, art. 27 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w związku z par. 60 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, po rozpatrzeniu odwołania Kazimierza W. od decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Z. z dnia 28 listopada 1997 roku, określającej za wrzesień 1997 r. kwotę zwrotu podatku od towarów i usług w wysokości zł 13.985 oraz ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ten miesiąc w wysokości zł 1.623, Izba Skarbowa w Z. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu powyższej decyzji podano, iż w toku kontroli skarbowej ujawnione zostało, że K.W. nie był uprawnionym przewoźnikiem drogowym w rozumieniu par. 60 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie wykonania przepisów ustawy w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, a tym samym nie miał prawa do stosowania zerowej stawki podatku VAT przy świadczeniu usług transportowych, nie posiadał bowiem wymaganej koncesji, co stanowi naruszenie art. 5 ust. 1 ustawy o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego. W związku z tym organ I instancji dokonał wymiaru zobowiązania podatkowego w PTU z tytułu świadczenia usług międzynarodowego transportu drogowego z zastosowaniem stawki 22 procent w stosunku do obrotu uzyskanego we wrześniu 1997 roku.
We wniesionym odwołaniu podatnik zarzucił, że warunkiem stosowania zerowej stawki VAT określonej w art. 18 ust. 3 ustawy o VAT jest prowadzenie ewidencji określonej w art. 27 ust. 4 tej ustawy, P.W. "Z." spełniało przy świadczeniu usług transportowych wszystkie warunki przewidziane prawem, które są konieczne dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT, a gdyby Przedsiębiorstwo nie było uprawnionym przewoźnikiem drogowym, samochód ciężarowy z towarem nigdy nie opuściłby granic Polski.
Izba Skarbowa w Z., nie podzielając poglądów odwołującego się, wskazała, że zgodnie z art. 18 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym preferencyjną stawkę "0" stosuje się między innymi w eksporcie usług. W myśl art. 39 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy o VAT usługami eksportowymi są usługi międzynarodowego transportu drogowego. Zakres i warunki, jakie muszą spełniać podatnicy, aby świadczone przez nich usługi były uznane na równi z eksportem usług - zgodnie z art. 39 ust. 2 ustawy o VAT - określa rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. W myśl par. 60 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia eksportem usług są usługi międzynarodowego transportu drogowego polegające na przewozie lub innym sposobie przemieszczania towarów przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego przewoźnika drogowego. Warunki wykonywania międzynarodowego transportu drogowego określa ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego, której art. 5 ust. 1 nakłada na podmiot świadczący przedmiotowe usługi wymóg posiadania koncesji. Bez tej koncesji podmiot gospodarczy nie ma przymiotu uprawnionego przewoźnika drogowego.