Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Sekretarz sądowy Ewelina Piskorek po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty, kwiecień i maj 2014 r. oraz obowiązku zapłaty kwot wynikających z faktur VAT za luty, kwiecień i maj 2014 r. - oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w L. (organ) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (organ I instancji) z dnia [...] r. zmieniającą M. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w L. (spółka) rozliczenie podatku od towarów i usług (VAT) za luty, kwiecień i maj 2014 r. oraz orzekającą o obowiązku spółki zapłaty kwot wykazanych jako VAT w wystawionych przez nią fakturach, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń w obrocie gospodarczym.
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że spółka M. nie miała prawa do odliczenia kwot VAT naliczonego wynikających z faktur wystawionych: 20 lutego 2014 r. nr [...], 23 kwietnia 2014 r. nr [...], 6 maja 2014 r. nr [...] i 8 maja 2014 r. nr [...], w wysokości odpowiednio [...] zł, [...] zł, [...] zł i [...] zł. Wszystkie wymienione wyżej faktury zostały wystawione przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością D. z siedzibą w B. P. i opisywały sprzedaż spółce M. telefonów komórkowych. Jedynym udziałowcem spółki D. i jednocześnie jedynym członkiem jej zarządu był J. W., podający adres w [...]. Spółka D. została zarejestrowana internetowo. Na terenie Polski (kraju) nie miała żadnego majątku ani faktycznej siedziby. Nie zatrudniała pracowników. Korzystała z obsługi logistycznej D. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Formalnie spółka D. wykazywała siedziby pod dwoma kolejnymi adresami w B. P., które były jedynie wirtualnymi biurami na potrzeby rejestracji. W rzeczywistości nikt w nich nie pracował, nie było żadnych oznak aktywności spółki. Spółka D. zawarła umowę najmu z K. K. W. i W. spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w B. P., której postanowienia dawały jej prawo do współużytkowania jednego stanowiska biurowego (biurka i szafki) przez 10 dni roboczych w miesiącu, bez prawa do korzystania z sieci komputerowej. Spółka K. K. W. i W., wynajmując spółce D. stanowisko biurowe jako siedzibę, jednocześnie prowadziła księgi tej spółki. Spółka D. założyła konto bankowe w [...] S.A., za pośrednictwem którego następowały przepływy środków finansowych, towarzyszące przyjmowaniu i wystawianiu przez nią pustych faktur, opisujących fikcyjne nabycia i dostawy telefonów komórkowych. Według zeznań J. W., złożonych w toku śledztwa, w księgach spółki D. były ujmowane zapisy na podstawie nadsyłanych faktur i wyciągów bankowych. Deklaracje VAT spółka D. składała za okresy rozliczeniowe od lutego do września 2014 r. Kolejna umowa najmu rzekomego biura spółki D. była zawarta z M. T.. Wymieniony w niej adres także nie był faktycznym miejscem siedziby tej spółki. Zatem wystawca zakwestionowanych faktur na rzecz spółki M. w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej. Jedyna aktywność spółki D. sprowadzała się do wystawiania faktur m. in. na rzecz spółki M. i dokonywania operacji finansowych na rachunku bankowym, aby w ten sposób stworzyć pozory przeprowadzania transakcji opisanych w nierzetelnych fakturach. Spółka D. została wykreślona z rejestru podatników VAT czynnych na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054 ze zm. w brzmieniu dla rozpatrywanych okresów rozliczeniowych - ustawa o VAT). Ponadto w stosunku do spółki D. organ I instancji odrębną decyzją z dnia [...] r. orzekł o obowiązku zapłaty kwot wykazanych jako VAT w fakturach wystawionych od lutego do sierpnia 2014 r., w tym m.in. na rzecz spółki M.. Decyzja ta jest prawomocna. Jakiekolwiek próby skontaktowania się z władzami spółki D. nie przyniosły żadnego rezultatu.