Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA E. Oworuszko Sędziowie NSA E. Gdulewicz NSA D. Małysz /spr./ Protokolant apl. prok. J. Herda po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2000 roku sprawy ze skargi W. i A. C. na decyzję Izby Skarbowej w Lublinie z dnia [...] marca 1999 roku Nr [...] w przedmiocie opłaty skarbowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] grudnia 1998 roku, Nr [...]; II. zasądza od Izby Skarbowej w Lublinie na rzecz W. i A. C. kwotę zł 22,70 /dwadzieścia dwa złote 70 groszy/ tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 1999 roku, Nr [...], po rozpatrzeniu odwołania A. i W. C. od decyzji Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] grudnia 1998 roku, Nr [...], w sprawie określenia zaległości w opłacie skarbowej, Izba Skarbowa w Lublinie utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.
Jak wynika z uzasadnienia powyższej decyzji, na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego z dnia [...] lipca 1998 roku, rep. [...], R. S. nabył od A. i W. małżonków C. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr [...], znajdującego się w budynku nr [...] przy ulicy [...] w [...] za cenę zł 46200,00. Od umowy tej notariusz pobrał opłatę skarbową w kwocie zł 924,00, obliczoną w/g stawki 2 % na podstawie § 58 ust. l pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłaty skarbowej i jednocześnie pouczył strony o prawie urzędu skarbowego do podwyższenia wartości przedmiotu umowy, o ile wartość podana w akcie notarialnym odbiegać będzie od wartości rynkowej, a także o skutkach podatkowych wynikających z art. 10 ustawy o opłacie skarbowej.
Po otrzymaniu kopii aktu notarialnego Urząd Skarbowy w [...] dokonał oceny wartości przedmiotu wyżej wymienionej czynności prawnej w świetle przepisów ustawy o opłacie skarbowej i uznał, że wartość podana przez strony do aktu notarialnego jest niższa od wartości rynkowej spółdzielczego własnościowego prawa do przedmiotowego lokalu.
W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego, po przeprowadzeniu oględzin lokalu w obecności jego zbywcy, wydaniu przez biegłego opinii w sprawie wartości tego lokalu i ustosunkowaniu się przez biegłego do zastrzeżeń zgłoszonych przez stronę, Urząd Skarbowy w [...] wydał w dniu [...] grudnia 1998 roku decyzję Nr [...].
Od decyzji tej odwołanie złożyli A. i W. C. kwestionując prawidłowość dokonanego przez biegłego oszacowania i podnosząc, że wartość ustalona przez biegłego jest zawyżona, gdyż podstawą jej wyliczenia nie były ceny osiągnięte w drodze sprzedaży, ale wartości ustalone przez Urząd Skarbowy w [...]. Zarzucili też, że biegły oraz pracownik Urzędu podlegali wyłączeniu na podstawie art. 130 § 1 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, a przy oględzinach obecna była osoba postronna.
Izba Skarbowa w Lublinie nie podzieliła zarzutów odwołania i wskazała, że stosownie do art. 10 ust. l pkt 1 lit. c i ust. 2 ustawy o opłacie skarbowej podstawą obliczenia tej opłaty jest wartość rynkowa przedmiotu czynności prawnej, określona na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności. Tryb ustalania tej wartości określono w art. 10 ust. 3 powołanej ustawy.
W przypadku, gdy strony czynności prawnej, mimo wezwania urzędu skarbowego, nie określą wartości rynkowej przedmiotu tej czynności lub wartość określona przez strony nie odpowiada wartości rynkowej, organ podatkowy ustala tę wartość z uwzględnieniem opinii biegłych.