Przy stosowaniu przepisu art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy stosować regułę lex benignior nakazującą uznać za wiążącą ustawę bardziej łaskawą dla sprawy czynu naruszającego prawo.
uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zaskarżona decyzja została wydana w czasie, gdy zmieniony został stan prawny w stosunku do stanu prawnego jaki istniał w chwili wydawania decyzji organu I instancji. Organ odwoławczy jako organ o charakterze reformacyjnym ma obowiązek uwzględnić zmiany stanu prawnego, które nastąpiły po wydaniu decyzji przez organ I instancji /wyrok NSA z dnia 7 lipca 1988 r. IV SA 451/88/.
Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej /Dz.U. nr 137 poz. 640/ w art. 1 pkt 19 zmieniła treść art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, zaś art. 5 ww. ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. stanowi, iż ustawa w tym zakresie weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
Oznacza to, że w chwili wydawania decyzji II instancji istniał już inny stan prawny, korzystniejszy dla podatnika. Wobec braku przepisów przejściowych ww. ustawie z 21 listopada 1996 r. w zakresie konsekwencji prawnych wynikających z naruszenia art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, uwzględniając zasadę racjonalności ustawodawcy mającą na celu wyeliminowanie norm prawnych sprzecznych względem siebie, a nadto mając na uwadze dolegliwość, jaką niosą konsekwencje naruszenia tego przepisu dla skarżącego zasadnym jest stosowanie w takim przypadku reguły lex benignior nakazującą w takiej sytuacji uznać za wiążącą ustawę bardziej łaskawą dla sprawcy czynu naruszającego prawo /por. wyrok z dnia 9 marca 1995 r. SA/Po 3015/94 - POP 1997 nr 2 poz. 47/, a tą ustawą niewątpliwie jest cytowana ustawa z dnia 21 listopada 1996 r.
Z tych względów na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ należało uchylić zaskarżoną decyzję i orzec o kosztach postępowania na podstawie art. 55 ust. 1 ww. ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.