Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

O tym, czy przedmiotowy budynek uznać za obiekt budownictwa mieszkaniowego powinno decydować "przeważające przeznaczenie obiektu" wyrażające się w proporcjach powierzchni mieszkalnej i niemieszkalnej pod warunkiem, że powierzchnia mieszkalna służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych rodzin stale tam zamieszkujących, o których stanowi art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zasadniczym przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest kwestia zaklasyfikowania wybudowanego przez skarżącego budynku jako obiektu budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu art. 51 ust. 3 cyt. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Klasyfikacja ta rodzi konsekwencje w zakresie wysokości zobowiązania skarżącego w podatku od towarów i usług. W rozumieniu art. 51 ust. 3 cytowanej ustawy obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w klasyfikacji obiektów /Symbol 11/ tj. budynki mieszkalne wielorodzinne, budynki mieszkalne jednorodzinne, budynki mieszkalne jednorodzinne w gospodarstwach rolnych, budynki mieszkalne w gospodarstwach rolnych, budynki mieszkalno-inwentarskie, budynki rodzinne pozostałe, do których zaliczono budynki wykorzystywane przez kościoły i inne związki wyznaniowe.

Przytoczona klasyfikacja nie daje odpowiedzi na pytanie, czy obiektem budownictwa mieszkaniowego jest budynek, który łączy funkcję budynku mieszkalnego rodzinnego stałego zamieszkania z innymi funkcjami, a jeżeli - tak, to jakie warunki muszą być spełnione by mógł on być sklasyfikowany jako obiekt budownictwa mieszkaniowego. W takim przypadku na organie administracji państwowej ciąży obowiązek przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i ustalenie charakteru budynku w oparciu o kryteria wskazane przez wyspecjalizowane organy, w tym przypadku przez Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Statystyki Głównego Urzędu Statystycznego.

W świetle pisma tego organu skierowanego do Urzędu Skarbowego w K. podstawą zaliczenia obiektów budowlanych, jako jednostek klasyfikacyjnych do poszczególnych zbiorów głównych, zbiorów i podzbiorów KOB jest "przeważające przeznaczenie obiektu". Pojęcie to nie jest ostre. Skarżący przyjmuje, że użycie tego kryterium wyrażające się w stosunku powierzchni mieszkalnej budynku i powierzchni niemieszkalnej uzasadnia jego żądanie. Słuszności takiego rozumowania odmawia organ stwierdzając, że decydujące znaczenie w zakwalifikowaniu budynku ma zamiar inwestora, który - zdaniem organu - wybudował budynek administracyjny z częścią mieszkalną a nie odwrotnie.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, o tym, czy przedmiotowy budynek uznać za obiekt budownictwa mieszkaniowego powinno decydować "przeważające przeznaczenie obiektu" wyrażające się w proporcjach powierzchni mieszkalnej i niemieszkalnej pod warunkiem, że powierzchnia mieszkalna służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych rodzin stale tam zamieszkujących, o których stanowi art. 51 ust. 3 cytowanej ustawy. Okoliczności te nie zostały dostatecznie wyjaśnione przez organ.

Zaskarżona decyzja narusza również prawo materialne a w szczególności art. 27 ust. 5 pkt 1 powołanej ustawy. Uprawnienie płynące dla organu z tego przepisu jest uwarunkowane naruszeniem art. 27 ust. 4 powołanej ustawy czyli naruszeniem przez podatnika obowiązków w zakresie prowadzenia ewidencji, o czym stanowi art. 27 ust. 5 cytowanej ustawy.

Ponadto warunkiem zastosowania art. 27 ust. 5 pkt 1 cytowanej ustawy jest określenie wartości nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania. Zarówno pierwsza, jak i druga przesłanka w rozstrzyganej sprawie nie zaistniała, co nie dało organowi podstaw do zastosowania art. 27 ust. 5 pkt 1 cytowanej ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznając, że zaskarżona decyzja narusza przepisy prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy oraz przepisy postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy uchylił zaskarżoną decyzję na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym a o kosztach postępowania orzekł na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Strona 1/1