Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług i podatku dochodowym od osób fizycznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Ryniec (spr.),, NSA Anna Kwiatek, Protokolant asyst. M. Bartmińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi W.M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług i podatku dochodowym od osób fizycznych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...]r. Nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz W.M. kwotę 755 zł / siedemset pięćdziesiąt pięć złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia o symbolu:
6117 Ulgi płatnicze (umorzenie, odroczenie, rozłożenie na raty itp.)
Inne orzeczenia z hasłem:
Ulgi podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania W.M. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] lutego 2005 r. odmawiającej umorzenia zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług na poszczególne miesiące 1999r. oraz podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. utrzymał w mocy decyzję pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż decyzją z dnia 30 maja 2001 r. Inspektor Kontroli Skarbowej orzekł o odpowiedzialności podatkowej byłych wspólników zlikwidowanej spółki cywilnej A.-M. W.M. oraz R.M. za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1999 r.

W dniu 15 listopada 2002 r. W.M. złożył w Urzędzie Skarbowym wniosek o restrukturyzację należności publicznoprawnych w zakresie zaległości podatkowych wynikających z wyżej opisanej decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej oraz zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r.

Urząd Skarbowy na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. nr 155, poz. 1287) wydał w dniu [...] grudnia 2002 r. decyzję nr [...] o warunkach restrukturyzacji, w której objął restrukturyzacją zaległości podatkowe i ustalił należną opłatę restrukturyzacyjną.

W dniu 30 kwietnia 2004 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję o zakończeniu restrukturyzacji umarzając postępowanie restrukturyzacyjne wszczęte na wniosek z dnia 15 listopada 2002 r.

Rozpatrując odwołanie od powyższej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że podatnik spełnił niezbędne warunki restrukturyzacji, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy restrukturyzacyjnej. Jednakże z treści art. 2 ust. 2 ustawy wynika, że Dyrektor Izby Skarbowej nie jest organem kompetentnym do restrukturyzacji należności podatkowych więc decyzją z dnia [...] listopada 2004 r. przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

Rozstrzygając ponownie sprawę organ podatkowy pierwszej instancji nie mógł zastosować art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o restrukturyzacji z uwagi na upływ terminu do wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji. W związku z tym, po przekwalifikowaniu przez skarżącego wniosku restrukturyzacyjnego na wniosek o udzielenie pomocy de minimis w sprawie zastosowano przepisy ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej ( Dz. U. nr 123, poz.1291).

Organ podatkowy pierwszej instancji po przeanalizowaniu argumentów przedstawionych we wniosku jak również po przeprowadzeniu analizy sytuacji materialnej Podatnika decyzją z dnia [...] lutego 2005 r. odmówił umorzenia zaległości podatkowych.

Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem pierwszej instancji W.M. w złożonym odwołaniu wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisów Ordynacji podatkowej oraz art. 10 ust. 1. pkt. 2 i 3 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców , polegające na pominięciu przy ponownym rozpatrzeniu sprawy okoliczności, iż spełnił warunki niezbędne do umorzenia zaległości podatkowych w oparciu o przepisy ustawy restrukturyzacyjnej i wydanie rozstrzygnięcia na podstawie przepisów o pomocy publicznej i Ordynacji podatkowej .

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6117 Ulgi płatnicze (umorzenie, odroczenie, rozłożenie na raty itp.)
Inne orzeczenia z hasłem:
Ulgi podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej