Okoliczność, że zasady solidarnej odpowiedzialności pozwalają organom podatkowym na egzekwowanie należnej opłaty skarbowej od jednej ze stron czynności cywilnoprawnej, nie podważa wynikającej z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ zasady, iż stronami postępowania w sprawie określenia należnej opłaty skarbowej są wszystkie strony tych czynności.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa po rozpatrzeniu odwołania PPUH "B." Spółka z o.o., utrzymała w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej z dnia 13 października 1998 r. określającą wysokość opłaty skarbowej od umów pożyczki za 1996 r. w kwocie 3.358 zł i za 1997 r. w kwocie 117,20 zł.
W uzasadnieniu decyzji Izba Skarbowa stwierdziła, że z ustaleń organu I instancji wynika, iż udziałowcy i członkowie Zarządu Spółki regulowali zobowiązania Spółki własnymi pieniędzmi, a następnie po przedłożeniu rachunków otrzymywali zwrot gotówki na podstawie dowodów kasowych.
W ocenie Izby, taki sposób dokonywania operacji pieniężnych pozwalał na ocenę, iż w istocie udziałowcy i członkowie zarządu udzielali Spółce pożyczek, a te stosownie, do art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, podlegają opodatkowaniu opłatą skarbową.
W uzasadnieniu swej decyzji Inspektor Kontroli wskazał, iż podstawę opodatkowania stanowiły dowody kasowe rozliczenia zaliczek wystawione na Jerzego W. i Jana J. w 1996 r. w ilości 25 sztuk, a w 1997 r. - 2 sztuki.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Spółka "B." wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji jako naruszającej art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c" cyt. ustawy poprzez błędne ustalenie, iż Jerzy W. udzielał Spółce pożyczek, bowiem ze zgromadzonej dokumentacji wprost wynika, że kasa Spółki zawsze dysponowała pieniędzmi niezbędnymi na pokrycie bieżących wydatków.
W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa w B. wniosła o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Niezależnie od zarzutów skargi, którymi Sąd, stosownie do art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, nie jest związany, zauważyć należało, iż zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja Inspektora Kontroli Skarbowej wydane zostały z naruszeniem przepisów procedury administracyjnej uzasadniającym wznowienie postępowania na podstawie art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa.
Przedmiotem sprawy był wymiar opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych - umów pożyczki. Skoro organy podatkowe uznały, iż ustalenia faktyczne pozwalają na kwalifikację czynności dokonywanych pomiędzy Jerzym W. i Janem J., a skarżącą Spółką jako umów pożyczki, to powinny mieć na uwadze, że zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy o opłacie skarbowej, obowiązek uiszczenia opłaty ciąży solidarnie na stronach czynności cywilnoprawnych.
Przepis ten zakreśla podmiotowy zakres postępowania w sprawie wymiaru opłaty skarbowej, przesądzając, iż stronami postępowania w rozumieniu art. 28 Kpa są wszystkie strony czynności cywilnoprawnej i do nich powinna być skierowana decyzja w sprawie opodatkowania czynności, których one były stronami.
W niniejszej sprawie wymiarem opłaty skarbowej objęto czynności cywilnoprawne dokonywane przez Spółkę z Jerzym W. oraz z Janem J., uznając ich za pożyczkodawców, jednakże bez poinformowania o wszczęciu postępowania /art. 61 par. 1 Kpa/ i bez zapewnienia im udziału w czynnościach organów na prawach strony /art. 10 par. 1 Kpa/.
Okoliczność, że zasady solidarnej odpowiedzialności pozwalają organom podatkowym na egzekwowanie należnej opłaty skarbowej od jednej ze stron czynności cywilnoprawnej, nie podważa wynikającej z art. 4 ust. 2 cyt. ustawy zasady, iż stronami postępowania w sprawie określenia należnej opłaty skarbowej są wszystkie strony tych czynności.
Wobec powyższego, na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 oraz art. 55 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, orzeczono jak w sentencji.