Strona wnosząc o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania powinna wskazać na te okoliczności, które uprawdopodobniłyby brak jej winy przy uchybieniu terminu, czyli powinna ona uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda do złożenia odwołania była od niej niezależna i istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.
Uprawdopodobnienie braku winy powinno się odnosić wyłącznie do przyczyn niedotrzymania terminu, a nie być skierowane przeciw podstawie prawnej lub okolicznościom faktycznym dotyczącym samej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 1999 r. sprawy ze skargi Stanisławy K. na 2 postanowienia Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 10 grudnia 1997 r. i 16 listopada 1998 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania i odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania - skargi oddala.
Postanowieniem z dnia 10 grudnia 1997 r. Prezes Głównego Urzędu Ceł, na podstawie art. 134 Kpa, w związku z wniesionym odwołaniem z dnia 16 maja 1997 r. od decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w T. (...) z dnia 22 kwietnia 1997 r. stwierdził niedopuszczalność ww. odwołania jako wniesionego z uchybieniem terminu.
Postanowieniem z dnia 16 listopada 1998 r. Prezes Głównego Urzędu Ceł odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od ww. decyzji Dyrektora urzędu Celnego.
Stan sprawy przedstawia się następująco:
W dniu 10 lutego 1997 r. Dyrektor Urzędu Celnego w T. dokonał odprawy celnej sprowadzonego z Francji przez Stanisławę K. samochodu osobowego Citroen 2X, wymierzając cło w kwocie 5.206.00 zł oraz określając należności podatkowe w kwocie 572,60 zł.
Pismem z dnia 21 marca 1997 r. skierowanym do Prezesa Głównego Urzędu Ceł za pośrednictwem Urzędu Celnego, strona wniosła o obniżenie należności celnych o kwotę francuskiego podatku VAT.
Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 1997 r. organ I instancji odmówił zmiany decyzji ostatecznej. Postanowienie to doręczone zostało stronie w dniu 30 czerwca 1997 r. W dniu 16 maja 1997 r. Stanisława K. zwróciła się o przywrócenie terminu odwołania z uwagi na konieczność uzyskania odpowiedzi na pisma skierowane do firmy francuskiej w sprawie podatku VAT, zaś w piśmie z dnia 26 września 1997 r. stwierdziła, iż wobec faktu że jej odwołanie z dnia 21 marca 1997 r. nie zostało przekazane Prezesowi GUC, brak jest podstaw do przywracania terminu. Do pisma dołączono odwołanie z 21 marca 1997 r.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia z dnia 10 grudnia 1997 r. organ drugiej instancji stwierdził, że termin do złożenia odwołania upłynął w dniu 14 maja 1997 r. i z tej przyczyny odwołanie z dnia 16 maja 1997 r. należy pozostawić bez rozpoznania.
W uzasadnieniu postanowienia z dnia 16 listopada 1998 r. podniesiono, iż strona nie uprawdopodobniła, że uchybienie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło bez jej winy.
W skardze do Sądu strona obszernie opisując stan faktyczny sprawy wnosi o uchylenie wszystkich postanowień wydanych przez organy celne wskazując na to, że odwołanie z dnia 21.03.1997 r. nie zostało przekazane organowi II instancji, zaś wydanie decyzji na skutek odwołania przez organ I instancji jest bezzasadne. Dodatkowo, w piśmie procesowym z dnia 25 listopada 1998 r. wskazuje na przewlekłość postępowania celnego oraz fakt, że jej wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania z dnia 16 maja 1997 r. został rozpoznany dopiero w dniu 16 listopada 1998 r. Zwraca się o rozpoznanie sprawy naliczenia opłaty celnej na zakupiony samochód przez Sąd.
W odpowiedzi na skargi Prezes Głównego Urzędu Ceł wnosi o ich oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonych decyzjach. Ponadto wyjaśnia, że odwołanie z dnia 21 marca 1997 r. zostało wniesione przez stronę z uchybieniem terminu przewidzianego w art. 129 par. 2 Kpa i mogło być rozpatrzone jedynie w trybie art. 155 Kpa w związku z art. 235 Kpa.